Dagboek Joannes Fierens., item 68
Transcription
Transcription history
-
In het gasthuis aangekomen, ging
de doktor aantonds over tot de
inspuiting om zoo mogelijk hierdoor
de ziekte nog te doen keeren.
Hoe gaarne waren wij, moeder was
ook medegegaan, daar gebleven bij
onzen lieveling. doch dit mocht
niet, wij moesten weg. Wel mochten
we 's avonds nog eens komen vernemen
naar zijn toestand. De nacht
zoo meende de zuster zou nog wel
doorgeraken zonder het grootste gevaar.
En, moest het ergste zich voordoen
dan zou men ons komen verwittigen.
Onrustig en slapeloos ging de nacht
voorbij, men kwam ons niet halen,
er was dus nog hoop. Om 6 uren
reeds, langer kon men niet wachten
ging moeder en tante Regien reeds
naar zijn toestand vernemen. Zuster
Gabriel, een engel van goedheid
en opoffering had dien nacht
gevreesd en meer dan eens de doktor
er om willen roepen. Men
had toen juist de doktor verwittigd
dat de kleine het niet langer meer
kon volhouden. De verstikking
was nabij. Moeder en tante Regien
mochten er niet bijkomen. Eerstens
voor het gevaar der ziekte en omdat
het dan weer moeilijker zou
zijn voor de zuster na hun heengaan
om hem gerust te stellen.
Binnen een paar uren mochten
we terugkomen, de minuten schenen
uren, 't is acht uren ik haaste mij
er naartoe te gaan. De heer doktor
was er en zou de operatie beginnen.
Het laatste middel tusschen leven
en dood. De heelkundige bewerking
gelukte. Nog een paar malen in
den dag naar zijn toestand gaan
-
In het gasthuis aangekomen, ging
de doktor aantonds over tot de
inspuiting om zoo mogelijk hierdoor
de ziekte nog te doen keeren.
Hoe gaarne waren wij, moeder was
ook medegegaan, daar gebleven bij
onzen lieveling. doch dit mocht
niet, wij moesten weg. Wel mochten
we 's avonds nog eens komen vernemen
naar zijn toestand. De nacht
zoo meende de zuster zou nog wel
doorgeraken zonder het grootste gevaar.
En, moest het ergste zich voordoen
dan zou men ons komen verwittigen.
Onrustig en slapeloos ging de nacht
voorbij, men kwam ons niet halen,
er was dus nog hoop. Om 6 uren
reeds, langer kon men niet wachten
ging moeder en tante Regien reeds
naar zijn toestand vernemen. Zuster
Gabriel, een engel van goedheid
en opoffering had dien nacht
gevreesd en meer dan eens de doktor
er om willen roepen. Men
had toen juist de doktor verwittigd
dat de kleine het niet langer meer
kon volhouden. De verstikking
was nabij. Moeder en tante Regien
mochten er niet bijkomen. Eerstens
voor het gevaar der ziekte en omdat
het dan weer moeilijker zou
zijn voor de zuster na hun heengaan
om hem gerust te stellen.
Binnen een paar uren mochten
we terugkomen, de minuten schenen
uren, 't is acht uren ik haaste mij
er naartoe te gaan. De heer doktor
was er en zou de operatie beginnen.
Het laatste middel tusschen leven
en dood.
-
In het gasthuis aangekomen, ging
de doktor aantonds over tot de
inspuiting om zoo mogelijk hierdoor
de ziekte nog te doen keeren.
Hoe gaarne waren wij, moeder was
ook medegegaan, daar gebleven bij
onzen lieveling. doch dit mocht
niet, wij moesten weg. Wel mochten
we 's avonds nog eens komen vernemen
naar zijn toestand. De nacht
zoo meende de zuster zou nog wel
doorgeraken zonder het grootste gevaar.
En, moest het ergste zich voordoen
dan zou men ons komen verwittigen.
Onrustig en slapeloos ging de nacht
voorbij, men kwam ons niet halen,
er was dus nog hoop. Om 6 uren
reeds, langer kon men niet wachten
ging moeder en tante Regien reeds
naar zijn toestand vernemen. Zuster
Gabriel, een engel van goedheid
en opoffering had dien nacht
gevreesd en meer dan eens de doktor
er om willen roepen. Men
had toen juist de doktor verwittigd
dat de kleine het niet langer meer
kon volhouden. De verstikking
was nabij. Moeder en tante REgien
mochten er niet bijkomen. Eerstens
voor het gevaar der ziekte en omdat
het dan weer moeilijker zou
zijn voor de zuster na hun heengaan
om he gerust te stellen.
-
In het gasthuis aangekomen, ging
de doktor aantonds over tot de
inspuiting om zoo mogelijk hierdoor
de ziekte nog te doen keeren.
Hoe gaarne waren wij, moeder was
ook medegegaan, daar gebleven bij
onzen lieveling. doch dit mocht
niet, wij moesten weg. Wel mochten
we 's avonds nog eens komen vernemen
naar zijn toestand. De nacht
zoo meende de zuster zou nog wel
doorgeraken zonder het grootste gevaar.
En, moest het ergste zich voordoen
dan zou men ons komen verwittigen.
Onrustig en slapeloos ging de nacht
voorbij, men kwam ons niet halen,
er was dus nog hoop. Om 6 uren
reeds, langer kon men niet wachten
ging moeder en tante Regien reeds
naar zijn toestand vernemen. Zuster
Gabriel, een engel van goedheid
-
In het gasthuis aangekomen, ging
de doktor aantonds over tot de
inspuiting om zoo mogelijk hierdoor
de ziekte nog te doen keeren.
Hoe gaarne waren wij, moeder was
ook medegegaan, daar gebleven bij
onzen lieveling. doch dit mocht
niet, wij moesten weg. Wel mochten
we 's avonds nog eens komen vernemen
naar zijn toestand. De nacht
zoo meende de zuster zou nog wel
doorgeraken zonder het grootste gevaar.
En, moest het ergste zich voordoen
dan zou men ons komen verwittigen.
Onrustig en slapeloos
Description
Save description- 51.5932716||4.5375943||||1
Oudenbosch
Location(s)
Story location Oudenbosch
- ID
- 13890 / 148378
- Contributor
- Peter Van Dessel
Login to edit the languages
Login to edit the fronts
Login to add keywords
- Remembrance
Login to leave a note