Dagboek Joannes Fierens., item 67
Transcription
Transcription history
-
Wij zullen hier zelf onzen kleinen
zieken verzorgen.
Reeds te vroeg nog den tram
waren allen reeds gereed, en
maar weg. Ik ben nog
een einde wegs mede gegan, wel
halverwege Gastel waren we reeds
gevorderd, hier hield de tram stil
en zouden er op wachten.
Bij het afscheid nemen waren
moeders laatste woorden in tranen
gesmolten, Vader, ge zult goed voor
ons klein antoontje zorgen niet
waar. Och mocht hij toch genezen
Bange uren, de toestand verergerde
zichtbaar, na den middag
omstreeks 2 uren kwam de doktor
weer, zeggende de kleine op te
nemen en naar het gasthuis te dragen.
Men verwachte hem nu daar.
De doktor vroeg mij, indien hij
het noodig oordeelde, de kleine
te mogen opereren. Ik zegde hem
natuurlijk te handelen naar zijn
goeddunken, dat ik volle vertrouwen
stelde in hem, wat er ook gebeuren
mocht. Intusschen was Moeder
reeds terug gekomen van Gastel.
Met open armen waren ze daar
ontvangen. Gauw was er een
vertrek klaar gemaakt, ook
afgezondert, want zooals doktor Dautzenberg
zegde konden er van de andere kinderen
ook nog de kiemen der ziekte op
zich hebben. Daar kon nu best
meende deze goede heer eene zuster
bij hem blijven. Om moeder, want
hij begreep het wel, dat een moeder
niet zoo ver van haar doodelijk
ziek kind kon verwijdert blijven, terug
te laten keeren.
-
Wij zullen hier zelf onzen kleinen
zieken verzorgen.
Reeds te vroeg nog den tram
waren allen reeds gereed, en
maar weg. Ik ben nog
een einde wegs mede gegan, wel
halverwege Gastel waren we reeds
gevorderd, hier hield de tram stil
en zouden er op wachten.
Bij het afscheid nemen waren
moeders laatste woorden in tranen
gesmolten, Vader, ge zult goed voor
ons klein antoontje zorgen niet
waar. Och mocht hij toch genezen
Bange uren, de toestand verergerde
zichtbaar, na den middag
omstreeks 2 uren kwam de doktor
weer, zeggende de kleine op te
nemen en naar het gasthuis te dragen.
Men verwachte hem nu daar.
De doktor vroeg mij, indien hij
het noodig oordeelde, de kleine
te mogen opereren. Ik zegde hem
natuurlijk te handelen naar zijn
goeddunken, dat ik volle vertrouwen
stelde in hem, wat er ook gebeuren
mocht. Intusschen was Moeder
reeds terug gekomen van Gastel.
Met open armen waren ze daar
ontvangen. Gauw was er een
vertrek klaar gemaakt, ook
afgezondert, want zooals doktor Dautzenberg
zegde konden er van de andere kinderen
ook nog de kiemen der ziekte op
zich hebben. Daar kon nu best
-
Wij zullen hier zelf onzen kleinen
zieken verzorgen.
Reeds te vroeg nog den tram
waren allen reeds gereed, en
maar weg. Ik ben nog
een einde wegs mede gegan, wel
halverwege Gastel waren we reeds
gevorderd, hier hield de tram stil
en zouden er op wachten.
Bij het afscheid nemen waren
moeders laatste woorden in tranen
gesmolten, Vader, ge zult goed voor
ons klein antoontje zorgen niet
waar. Och mocht hij toch genezen
Bange uren, de toestand verergerde
zichtbaar, na den middag
omstreeks 2 uren kwam de doktor
weer, zeggende de kleine op te
nemen en naar het gasthuis te dragen.
Men verwachte hem nu daar.
De doktor vroeg mij, indien hij
Description
Save description- 51.5932716||4.5375943||||1
Oudenbosch
Location(s)
Story location Oudenbosch
- ID
- 13890 / 148377
- Contributor
- Peter Van Dessel
Login to edit the languages
Login to edit the fronts
Login to add keywords
- Remembrance
Login to leave a note