Dagboek Joannes Fierens., item 69

• March 3, 2017 19:14:30 Wolfgang Dekeyser

  vernemen. De Zuster beloofde ons om
  

  's avonds nog eens toegelaten te worden
  

  aan zijn beddeken. Oh dat was goed,
  

  wij zullen ons ventje nog eens mogen
  

  zien. Eindelijk avond geworden,
  

  mocht moeder en ik voor eenige
  

  minuten in de kamer
  

  komen terwijl hij sliep want ons
  

  zien ware niet goed geweest, dan
  

  zou hij kunnen schreiën bij ons
  

  heengaan en dit zou hem wel ..
  

  en nadeel doen.
  

  Och Zuster,
  

  wat is dat ? Een hoestbui overvalt
  

  hem, hij leed terzelvertijd nog aan
  

  bronchietis en dit was nu toch zoo
  

  erg. Geen geluid kwam er nog
  

  langs den mond geen adem niets
  

  meer. dit ales dooe een buisje
  

  hetwelk bevestig was in de keel
  

  
  

  Hierdoor ook moest nu de keel
  

  gezuiverd worden. Het was een
  

  aardig aanzien het scheen wel
  

  of gansch de keel maar eene wonde
  

  was, het bloed langs de wonde
  

  Moeder kon zich niet weerhouden
  

  haar schat uit het beddeken te
  

  nemen om hem eenige oogenblikken
  

  op haar schoot te koesteren.
  

  Eenige dagen nog in angst doorgebracht,
  

  de doktor zelf had niet veel
  

  hoop, want aan de zuster had hij
  

  gezegd dat de ziekte zich te ver had
  

  vastgezet, dat hij weg zou kwij
  

  de zuster maakte mij zulks bekent,
  

  zoo ze zegde ons niet te erg te
  

  verschrikken bij een ongunstige boodschap
  

  In de kamer wierden wij niet meer
  

  toegelaten, enkel konden wij komen
  

  vernemen naar zijn toestand
  

  
  

  • Revert to this revision
• March 3, 2017 19:13:35 Wolfgang Dekeyser

  vernemen. De Zuster beloofde ons om
  

  's avonds nog eens toegelaten te worden
  

  aan zijn beddeken. Oh dat was goed,
  

  wij zullen ons ventje nog eens mogen
  

  zien. Eindelijk avond geworden,
  

  mocht moeder en ik voor eenige
  

  minuten in de kamer
  

  komen terwijl hij sliep want ons
  

  zien ware niet goed geweest, dan
  

  zou hij kunnen schreiën bij ons
  

  heengaan en dit zou hem wel ..
  

  en nadeel doen.
  

  Och Zuster,
  

  wat is dat ? Een hoestbui overvalt
  

  hem, hij leed terzelvertijd nog aan
  

  bronchietis en dit was nu toch zoo
  

  erg. Geen geluid kwam er nog
  

  langs den mond geen adem niets
  

  meer. dit ales dooe een buisje
  

  hetwelk bevestig was in de keel
  

  
  

  Hierdoor ook moest nu de keel
  

  gezuiverd worden. Het was een
  

  aardig aanzien het scheen wel
  

  of gansch de keel maar eene wonde
  

  was, het bloed langs de wonde
  

  Moeder kon zich niet weerhouden
  

  haar schat uit het beddeken te
  

  nemen om hem eenige oogenblikken
  

  op haar schoot te koesteren.
  

  Eenige dagen nog in angst doorgebracht,
  

  de doktor zelf had niet veel
  

  hoop, want aan de zuster had hij
  

  gezegd dat de ziekte zich te ver had
  

  vastgezet, dat hij weg zou kwij
  

  de zuster maakte mij zulks bekent
  

  
  

  • Revert to this revision
  • Show revision
  • Compare to current version
  • Compare to previous version
• March 3, 2017 19:10:18 Wolfgang Dekeyser

  vernemen. De Zuster beloofde ons om
  

  's avonds nog eens toegelaten te worden
  

  aan zijn beddeken. Oh dat was goed,
  

  wij zullen ons ventje nog eens mogen
  

  zien. Eindelijk avond geworden,
  

  mocht moeder en ik voor eenige
  

  minuten in de kamer
  

  komen terwijl hij sliep want ons
  

  zien ware niet goed geweest, dan
  

  zou hij kunnen schreiën bij ons
  

  heengaan en dit zou hem wel ..
  

  en nadeel doen.
  

  Och Zuster,
  

  wat is dat ? Een hoestbui overvalt
  

  hem, hij leed terzelvertijd nog aan
  

  bronchietis en dit was nu toch zoo
  

  erg. Geen geluid kwam er nog
  

  langs den mond geen adem niets
  

  meer. dit ales dooe een buisje
  

  hetwelk bevestig was in de keel
  

  
  

  
  

  
  

  • Revert to this revision
  • Show revision
  • Compare to current version
  • Compare to previous version

Description