Documenten van Aloïs Deurbroeck., item 4
Transcription
Transcription history
-
Linkerpagina
weendt , die jonge dochter gaat gij hem
nog wederzien? Zijn al hare droomen nu
verijdeld? Zij verbergt het gelaat en
weendt!
De Zeven uren zijn geslagen: de zwarte
trein met zijne lange rij rijtuigen staat
vaardig, op eenige oogenblikken is alles
volzet, welk onfscheurend ... oogenblik zie
toch ginds op het Italieplein die handen,
die zakdoeken, die moeder die haar
zoontje onder de armen heeft opgenomen
om vader één laatste vaarwel ((ja misschien
tot in der eeuwigheid)) toe te roepen.
Traagzaam bracht ons het kolenvuur
in beweging, ieder zweeg bij het denken
naar heet slagveld!
((Vaarwel geboortegrond)) waarop ik
mijn dartele jaren heb gelaten ((Vaarwel
familie- en kennissen)) tot wederziens
morgsavonds misschien lig ik reeds op
het slagved onder de modder - of erg gekwets
door de kogel des vijands op het
veld van ellende, Neen! één Krachtdadig -
maar zienloos ... land hand heeft mij
Rechterpagina
gespaard.
Om elf uren voormiddag kwamen wij in
Mechelen aan, waar onzen depot is, welke
ééne volksmenigte, overheden van het leger
waren er tegenwoordig - en verzamelende ...
mannen om zoo per Compagnie - in de beste
orde naar de depot ons te begeven.
Bij ons aankomen de straten der stad
vol volk, de Cour des depot's vol volk, alle
plaatsen van het gebouw vol volk, hier en
daar zag ik één oude makker van mijne
Compagnie, die in 1903-4 en # met mij
onder de wapens was geweest, onrust
baarde op elk aangezicht.
Het was avond, van eten was er geen
spraak gezien ieder voorzich moest zorgen,
na loopen- en zoeken geluktte ik er eindelijk
in met enige mijner oude makkers
nachtverblijf te vinden in de stad,
in het prachtig ((St. Rombouts Collegie)).
De waarde overste ontving ons met
veel goedheid - maar wat wilt gij in
zulke omstandigheden? Nooit gaat nog
die plaats uit mijn geheugen - met haar
-
Linkerpagina
weendt , die jonge dochter gaat gij hem
nog wederzien? Zijn al hare droomen nu
verijdeld? Zij verbergt het gelaat en
weendt!
De Zeven uren zijn geslagen: de zwarte
trein met zijne lange rij rijtuigen staat
vaardig, op eenige oogenblikken is alles
volzet, welk onfscheurend ... oogenblik zie
toch ginds op het Italieplein die handen,
die zakdoeken, die moeder die haar
zoontje onder de armen heeft opgenomen
om vader één laatste vaarwel ((ja misschien
tot in der eeuwigheid)) toe te roepen.
Traagzaam bracht ons het kolenvuur
in beweging, ieder zweeg bij het denken
naar heet slagveld!
((Vaarwel geboortegrond)) waarop ik
mijn dartele jaren heb gelaten ((Vaarwel
familie- en kennissen)) tot wederziens
morgsavonds misschien lig ik reeds op
het slagved onder de modder - of erg gekwets
door de kogel des vijands op het
veld van ellende, Neen! één Krachtdadig -
maar zienloos ... land hand heeft mij
Rechterpagina
gespaard.
Om elf uren voormiddag kwamen wij in
Mechelen aan, waar onzen depot is, welke
ééne volksmenigte, overheden van het leger
waren er tegenwoordig - en verzamelende ...
mannen om zoo per Compagnie - in de beste
orde naar de depot ons te begeven.
Bij ons aankomen de straten der stad
vol volk, de Cour des depot's vol volk, alle
plaatsen van het gebouw vol volk, hier en
daar zag ik één oude makker van mijne
Compagnie, die in 1903-4 en # met mij
onder de wapens was geweest, onrust
baarde op elk aangezicht.
Het was avond, van eten was er geen
spraak gezien ieder voorzich moest zorgen,
na loopen- en zoeken geluktte ik er eindelijk
in met enige mijner oude makkers
nachtverblijf te vinden in de stad,
in het prachtig ((St. Rombouts Collegie)).
De waarde overste ontving ons met
veel goedheid - maar wat wilt gij in
zulke omstandigheden? Nooit gaat nog
die plaats uit mijn geheugen - niet haar
-
Linkerpagina
weendt , die jonge dochter gaat gij hem
nog wederzien? Zijn al hare droomen nu
verijdeld? Zij verbergt het gelaat en
weendt!
De Zeven uren zijn geslagen: de zwarte
trein met zijne lange rij rijtuigen staat
vaardig, op eenige oogenblikken is alles
volzet, welk onfscheurend ... oogenblik zie
toch ginds op het Italieplein die handen,
die zakdoeken, die moeder die haar
zoontje onder de armen heeft opgenomen
om vader één laatste vaarwel ((ja misschien
tot in der eeuwigheid)) toe te roepen.
Traagzaam bracht ons het kolenvuur
in beweging, ieder zweeg bij het denken
naar heet slagveld!
((Vaarwel geboortegrond)) waarop ik
mijn dartele jaren heb gelaten ((Vaarwel
familie- en kennissen)) tot wederziens
morgsavonds misschien lig ik reeds op
het slagved onder de modder - of erg gekwets
door de kogel des vijands op het
veld van ellende, Neen! één Krachtdadig -
maar zienloos ... land hand heeft mij
Rechterpagina
gespaard.
Om elf uren voormiddag kwamen wij in
Mechelen aan, waar onzen depot is, welke
ééne volksmenigte, overheden van het leger
waren er tegenwoordig - en verzamelende ...
mannen om zoo per Compagnie - in de beste
orde naar de depot ons te begeven.
Bij ons aankomen de straten der stad
vol volk, de Cour des depot's vol volk, alle
plaatsen van het gebouw vol volk, hier en
daar zag ik één oude makker van mijne
Compagnie, die in 1903-4 en # met mij
onder de wapens was geweest, onrust
baarde op elk aangezicht.
Het was avond, van eten was er geen
spraak gezien ieder voorzich moest zorgen,
na loopen- en zoeken geluktte ik er eindelijk
in met enige mijner oude makkers
nachtverblijf te vinden in de stad,
in het prachtig ((St. Rombouts Collegie)).
De waarde overste ontving ons met
veel goedheid - maar wat wilt gij in
zulke omstandigheden? Noot gaat nog
die plaats uit mijn geheugen - niet haar
-
Linkerpagina
weendt , die jonge dochter gaat gij hem
nog wederzien? Zijn al hare droomen nu
verijdeld? Zij verbergt het gelaat en
weendt!
De Zeven uren zijn geslagen: de zwarte
trein met zijne lange rij rijtuigen staat
vaardig, op eenige oogenblikken is alles
volzet, welk onfscheurend ... oogenblik zie
toch ginds op het Italieplein die handen,
die zakdoeken, die moeder die haar
zoontje onder de armen heeft opgenomen
om vader één laatste vaarwel ((ja misschien
tot in der eeuwigheid)) toe te roepen.
Traagzaam bracht ons het kolenvuur
in beweging, ieder zweeg bij het denken
naar heet slagveld!
((Vaarwel geboortegrond)) waarop ik
mijn dartele jaren heb gelaten ((Vaarwel
familie- en kennissen)) tot wederziens
morgsavonds misschien lig ik reeds op
het slagved onder de modder - of erg gekwets
door de kogel des vijands op het
veld van ellende, Neen! één Krachtdadig -
maar zienloos ... land hand heeft mij
Rechterpagina
gespaard.
Om elf uren voormiddag kwamen wij in
Mechelen aan, waar onzen depot is, welke
ééne volksmenigte, overheden van het leger
waren er tegenwoordig - en verzamelende ...
mannen om zoo per Compagnie - in de beste
orde naar de depot ons te begeven.
-
Linkerpagina
weendt , die jonge dochter gaat gij hem
nog wederzien? Zijn al hare droomen nu
verijdeld? Zij verbergt het gelaat en
weendt!
De Zeven uren zijn geslagen: de zwarte
trein met zijne lange rij rijtuigen staat
vaardig, op eenige oogenblikken is alles
volzet, welk onfscheurend ... oogenblik zie
toch ginds op het Italieplein die handen,
die zakdoeken, die moeder die haar
zoontje onder de armen heeft opgenomen
om vader één laatste vaarwel ((ja misschien
tot in der eeuwigheid)) toe te roepen.
Traagzaam bracht ons het kolenvuur
in beweging, ieder zweeg bij het denken
naar heet slagveld!
((Vaarwel geboortegrond)) waarop ik
mijn dartele jaren heb gelaten ((Vaarwel
familie- en kennissen)) tot wederziens
morgsavonds misschien lig ik reeds op
het slagved onder de modder - of erg gekwets
door de kogel des vijands op het
veld van ellende, Neen! één Krachtdadig -
maar zinloos land heeft mij
Rechterpagina
Description
Save description- 51.0179009||4.4833128||
Mechelen
- 51.0296262||4.4842924||
St. Rombouts College, Mechelen
Location(s)
Document location Mechelen
-
Additional document location St. Rombouts College, Mechelen
- ID
- 13829 / 149131
- Contributor
- Julienne Peeters
August 1, 1914
Login to edit the languages
- Nederlands
Login to edit the fronts
Login to add keywords
- Remembrance
Login to leave a note