Documenten van Aloïs Deurbroeck., item 3
Transcription
Transcription history
-
Linkerpagina
burgemeester gelast , de veldwachter
ter zijde te staan om spoedigen
de oproeppingsbevelen (SIC) aan
de militairender gemeente te kunnen bestellen.
Toen ik de vóórdeur des huiszes opende
zag ik aanstonds de zonderlinge boodschapper
((hij stond op de kant der straat
voor de poort mijner wooning)) één verkropt
geluid ontsnaptte zijne borst
((Aloïs hier uw biljet om aanstonds binnen
te gaan)) Ik sprak geen woord want
al mijn aandacht was gericht op geluid
der klokken, door wiens mond ons dierbaar
vaderland ons hulp riep.
Mijne vrouw gedroeg zich, als ééne helddin,
tot het laatste oogenblik omringde
zij mij met hare teederste zorgen, na
het pijnlijk afscheid te hebben genomen
verliet ik Haar.
Reeds was twintig minuten voor H
,onderweg naar de stoetie station? van Geeraardsbergen
had ik reeds het voorgevoel wat
later pijnlijke werkkelijkheid is geworden
((Het onvoorzichtige en rampzalige
Rechterpagina
Duitschland ging van België het slagveld
maken))
Welk schouwspel onderweg naar de statie.
niettegenstaande nog het vroege morgenuur
was eenieder te been, langs mijne
baan hier- en daar groepjes menschen in
opschudding gebracht - en pijnelijke frijnelijke woorden
met elkanderen wisselden, Ja hoeveel
handdrukken- en woorden van moed
heb ik niet ontvangen van wezens die
mij onbekend waren, hier- en daar
zag men in de stad groepen soldaten in
uniform- en andere uit wiens mond
de fiere vlaamsche Leeuw galmde, ieder
bewoner stond aan de deur zijns huis=
Zet allen waren bekommerd met deze
die de wapens gingen opnemen.
Welk tooneel op het statieplein, men
kon op de hoofden der menschen loopen.
Vader vergezeld van moeder en kinders
Onuitrukbaar zijn zij in elkanders
armen, hoevelen toch hebben daar tijddelijk
en eeuwig afscheid genomen, zie
die moeder
half aangekleed hoe zij -
Linkerzijde
burgemeester gelast , de veldwachter
ter zijde te staan om spoedigen
de oproeppingsbevelen (SIC) aan
de militairender gemeente te kunnen bestellen.
Toen ik de vóórdeur des huiszes opende
zag ik aanstonds de zonderlinge boodschapper
((hij stond op de kant der straat
voor de poort mijner wooning)) één verkropt
geluid ontsnaptte zijne borst
((Aloïs hier uw biljet om aanstonds binnen
te gaan)) Ik sprak geen woord want
al mijn aandacht was gericht op geluid
der klokken, door wiens mond ons dierbaar
vaderland ons hulp riep.
Mijne vrouw gedroeg zich, als ééne helddin,
tot het laatste oogenblik omringde
zij mij met hare teederste zorgen, na
het pijnlijk afscheid te hebben genomen
verliet ik Haar.
Reeds was twintig minuten voor H
,onderweg naar de stoetie station? van Geeraadsbergen
had ik reeds het voorgevoel wat
later pijnlijke werkkelijkheid is geworden
((Het onvoorzichtige en rampzalige
Rechterpagina
Duitschland ging van België het slagveld
maken))
Welk schouwspel onderweg naar de statie.
niettegenstaande nog het vroege morgenuur
was eenieder te been, langs mijne
baan hier- en daar groepjes menschen in
opschudding gebracht - en pijnelijke frijnelijke woorden
met elkanderen wisselden, Ja hoeveel
handdrukken- en woorden van moed
heb ik niet ontvangen van wezens die
mij onbekend waren, hier- en daar
zag men in de stad groepen soldaten in
uniform- en andere uit wiens mond
de fiere vlaamsche Leeuw galmde, ieder
bewoner stond aan de deur zijns huis=
Zet allen waren bekommerd met deze
die de wapens gingen opnemen.
Welk tooneel op het statieplein, men
kon op de hoofden der menschen loopen.
Vader vergezeld van moeder en kinders
Onuitrukbaar zijn zij in elkanders
armen, hoevelen toch hebben daar tijddelijk
en eeuwig afscheid genomen, zie
die moeder
half aangekleed hoe zij
-
Linkerzijde
burgemeester gelast , de veldwachter
ter zijde te staan om spoedigen
de oproeppingsbevelen (SIC) aan
de militairender gemeente te kunnen bestellen.
Toen ik de vóórdeur des huiszes opende
zag ik aanstonds de zonderlinge boodschapper
((hij stond op de kant der straat
voor de poort mijner wooning)) één verkropt
geluid ontsnaptte zijne borst
((Aloïs hier uw biljet om aanstonds binnen
te gaan)) Ik sprak geen woord want
al mijn aandacht was gericht op geluid
der klokken, door wiens mond ons dierbaar
vaderland ons hulp riep.
Mijne vrouw gedroeg zich, als ééne helddin,
tot het laatste oogenblik omringde
zij mij met hare teederste zorgen, na
het pijnlijk afscheid te hebben genomen
verliet ik Haar.
Reeds was twintig minuten voor H
,onderweg naar de stoetie station? van Geeraadsbergen
had ik reeds het voorgevoel wat
later pijnlijke werkkelijkheid is geworden
((Het onvoorzichtige en rampzalige
Rechterpagina
Duitschland ging van België het slagveld
maken))
Welk schouwspel onderweg naar de statie
niettegenstaande nog het vroege morgenuur
was eenieder te been, langs mijne
baan hier- en daar groepjes menschen in
opschudding gebracht - en pijnelijke frijnelijke woorden
met elkanderen wisselden, Ja hoeveel
handdrukken- en woorden van moed
heb ik niet ontvangen van wezens die
mij onbekend waren, hier- en daar
zag men in de stad groepen soldaten in
uniform- en andere uit wiens mond
de fiere vlaamsche Leeuw galmde, ieder
bewoner stond aan de deur zijns huis=
Zet allen waren bekommerd met deze
die de wapens gingen opnemen.
Welk tooneel op het statieplein, men
kon op de hoofden der menschen loopen.
Vader vergezegd van moeder en kinders
Onuit?????baar zijn zij in elkanders
armen, hoevelen toch hebben daar tijdelijk
en eeuwig afscheid genomen, zie
die moeder
half aangekleed hoe zij
-
Linkerzijde
burgemeester gelast , de veldwachter
ter zijde te staan om spoedigen
de oproeppingsbevelen (SIC) aan
de militairender gemeente te kunnen bestellen.
Toen ik de voordeur des huizes opende
zag ik aanstonds de zonderlinge boodschapper
((hij stond op de kant der straat
voor de poort mijner wooning)) één verkropt
geluid ontsnaptte zijne borst
((Aloïs hier uw biljet om aanstonds binnen
te gaan)) Ik sprak geen woord want
al mijn aandacht was gericht op geluid
der klokken, door wiens mond ons dierbaar
vaderland ons hulp riep.
Mijne vrouw gedroeg zich, als ééne helddin
, tot het laatste oogenblik omringde
zij mij met hare teederste zorgen, na
het pijnlijk afscheid te hebben genomen
verliet ik Haar.
Reeds was twintig minuten voor H
onderweg naar de stoetie station? van Geeraadsbergen
had ik reeds het voorgevoel wat
later pijnlijke werkelijkheid is geworden
((Het onvoorzichtige en rampzalige
Rechterpagina
Duitschland ging van België het slagveld
maken))
Welk schouwspel onderweg naar de statie
niettegenstaande nog het vroege morgenuur
was eenieder te been, langs mijne
baan hier- en daar groepjes menschen in
opschudding gebracht - en pijnelijke frijnelijke woorden
met elkanderen wisselden, Ja hoeveel
handdrukken- en woorden van moed
heb ik niet ontvangen van wezens die
mij onbekend waren, hier- en daar
zag men in de stad groepen soldaten in
uniform- en andere uit wiens mond
de fiere vlaamsche Leeuw galmde, ieder
bewoner stond aan de deur zijns huis=
Zet allen waren bekommerd met deze
die de wapens gingen opnemen.
Welk tooneel op het statieplein, men
kon op de hoofden der menschen loopen.
Vader vergezegd van moeder en kinders
Onuit?????baar zijn zij in elkanders
armen, hoevelen toch hebben daar tijdelijk
en eeuwig afscheid genomen, zie
die moeder
half aangekleed hoe zij
-
Linkerzijde
burgemeester gelast , de veldwachter
ter zijde te staan om spoedigen
de oproeppingsbevelen (SIC) aan
de militairender gemeente te kunnen bestellen.
Toen ik de voordeur des huizes opende
zag ik aanstonds de zonderlinge boodschapper
((hij stond op de kant der straat
voor de poort mijner wooning)) één verkropt
geluid ontsnaptte zijne borst
((Aloïs hier uw biljet om aanstonds binnen
te gaan)) Ik sprak geen woord want
al mijn aandacht was gericht op geluid
der klokken, door wiens mond ons dierbaar
vaderland ons hulp riep.
Mijne vrouw gedroeg zich, als ééne helddin
, tot het laatste oogenblik omringde
zij mij met hare teederste zorgen, na
het pijnlijk afscheid te hebben genomen
verliet ik Haar.
Reeds was twintig minuten voor H
onderweg naar de stoetie station? van Geeraadsbergen
had ik reeds het voorgevoel wat
later pijnlijke werkelijkheid is geworden
((Het onvoorzichtige en rampzalige
Rechterpagina
Duitschland ging van België het slagveld
maken))
Welk schouwspel onderweg naar de statie
niettegenstaande nog het vroege morgenuur
was eenieder te been, langs mijne
baan hier- en daar groepjes menschen in
opschudding gebracht - en pijnelijke frijnelijke woorden
met elkanderen wisselden, Jahoeveel
handdrukken- en woorden van moed
heb ik niet ontvangen van wezens die
mij onbekend waren, hier- en daar
zag men in de stad groepen soldaten in
uniform- en andere uit wiens mond
de fiere vlaamsche Leeuw galmde, ieder
bewoner stond aan de deur zijns huis=
Zet allen waren bekommerd met deze
die de wapens gingen opnemen.
Welk tooneel op het statie hier, men
kon op de hoofden der menschen loopen.
Vader vergezegd van meoder en kinders
Onuit?????baar zijn zij in elkanders
armen, hoevelen toch hebben daar tijdelijk
en eeuwig afscheid genomen, zie
die moeder
half aangekleed hoe zij
-
Linkerzijde
burgemeester gelast , de veldwachter
ter zijde te staan om spoedigen
de oproeppingsbevelen (SIC) aan
de militairender gemeente te kunnen bestellen.
Toen ik de voordeur des huizes opende
zag ik aanstonds de zonderlinge boodschapper
((hij stond op de kant der straat
voor de poort mijner wooning)) één verkropt
geluid ontsnaptte zijne borst
((Aloïs hier uw biljet om aanstonds binnen
te gaan)) Ik sprak geen woord want
al mijn aandacht was gericht op geluid
der klokken, door wiens mond ons dierbaar
vaderland ons hulp riep.
Mijne vrouw gedroeg zich, als ééne helddin
, tot het laatste oogenblik omringde
zij mij met hare teederste zorgen, na
het pijnlijk afscheid te hebben genomen
verliet ik Haar.
Reeds was twintig minuten voor H
onderweg naar de stoetie station? van Geeraadsbergen
had ik reeds het voorgevoel wat
later pijnlijke werkelijkheid is geworden
((Het onvoorzichtige en rampzalige
Rechterpagina
-
burgemeester gelast , de veldwachter
ter zijde te staan om spoedigen
de oproeppingsbevelenaan
de militairender gemeente te kunnen bestellen.
Toen ik de voordeur des huizes opende
zag ik aanstonds de zonderlinge boodschapper
((hij stond op de kant der straat
voor de poort mijner wooning)) één verkropt
geluid ontsnaptte zijne borst
((Aloïs hier uw biljet om aanstonds binnen
te gaan)) Ik sprak geen woord want
al mijn aandacht was gericht op geluid
der klokken, door wiens mond ons dierbaar
vaderland ons hulp riep.
Mijne vrouw gedroeg zich, als ééne helddin
, tot het laatste oogenblik omringde
zij mij met hare teederste zorgen, na
het pijnlijk afscheid te hebben genomen
verliet ik Haar.
-
burgemeester gelast, de veldwachter
terzijde te staan om spoedigen
de oproeppingsbevelenaan
de militairender gemeente te kunnen bestellen.
Toen ik de voordeur des huizes opende
zag ik aanstonds de zonderlinge boodschapper
((hij stond op de kant der straat
voor de poort mijner woning)) één ver-
kropt geluid ontsnaptte zijne borst
((Aloïs hier uw biljet om aanstonds binnen
te gaan)) Ik sprak geen woord want
al mijn aandacht was gericht op geluid
der klokken, door wiens mond ons duur:
baar dierbaar vaderland ons hulp riep.
Mijne vrouw gedroeg zich, als ééne helddin
, tot het laatste oogenblik omringde
zij mij met hare
erste zorgen, na het pijnlijk afscheid te hebben genomen
verliet ik Haar.
-
burgemeester gelast, de veldwachter
terzijde te staan om spoedigen
oproeppingsbevelenaan
de militairender gemeente te kunnen bestellen.
Description
Save description- 50.770463991832386||3.872073995214805||
Geraadsbergen
Location(s)
Document location Geraadsbergen
- ID
- 13829 / 149130
- Contributor
- Julienne Peeters
August 1, 1914
Login to edit the languages
- Nederlands
Login to edit the fronts
Login to add keywords
- mobilisatie
Login to leave a note