Dagboek Hendrik Schroyens, item 13

• June 22, 2018 16:34:33 Monika Buck

   left page 

  het stadsgedeelte genaamd Nazareth, bijna onover=

  zienbare mooi weilanden, het lieve kasteel met boschjes

  van onzen geachten senator Ernest Bergmann.

  Het schijnt dat de bommen van langs die

  vlakte over kwamen, zoodat het tog beter ware van

  slaapkamer te verranderen. Dus, de kelder word aan=

  geraden, maar daar is het tog zoo killig zoo vochtig,

  dan maar de voorkamer, dan is ten minste het

  gevaar van langs achter getroffen te worden toch reeds weg.

  Zoo gezegd dus en zoo gedaan, wij sliepen langs

  voren. Maar waarom tog namen ik en de vrouw

  die voorzorgen? Is dat nu de schrik? en waarom?

  Het bombardeeren zal immers tog niet meer

  hernieuwen? Of was het voorgevoel???

  Die pakken maken, dat veranderen van slaap kamer

  Wie zou het durven beantwoorden?

  Wij gingen dus slapen, wenschten de kinderen goeden

  nacht, en ook ons zelven, maar Helaas .................

  Slaap konden wij niet vinden, het minste gerucht

  deed mij en vrouw opschrikken, het minste gerucht was

  alsof een kanonschot de ooren trof, tot opeens rond

  1 en alf uur wij opsprongen, het bed uit, niet wetende

  waar ons te keeren en te draaien. Een gefluit als

  van een vuurpijl, daarna een doffe slag was er 

  
  

   right page 

  oorzaak van. Mijne vrouw verzekerde dat dit dezelfde

  uitwerking was van 's morgends. Zou het dus weer beginnen?

  En ja, werkelijk was het zoo. onafgebroken alle

  18-20 minuten kwam dien ganschen nacht tot 6 ure

  van den morgend eene van die schrikkelijke bommen

  werpen fluitend en sirrend de stad in gevlogen, telkens

  bij zijne ontploffing dood en vernieling medebrengende.

  Dien nacht zal steeds als de verschrikkelijkste

  nag van ons leven aangeboekt blijven.

  Zooals ik reeds zegde om 6 ure hield het nog=

  maals op met bombardeeren. Reeds van het begin,

  dien nacht, was het volk op straat gekomen om over

  de uitwerking en den toestand te spreken. Velen waren beslist

  voornemens zoo gauw mogelijk de stad ook te verlaten. allen

  waren het eens, zoo'n nacht niet meer te willen doormaken.

  Wat angst ook, altijd hetzelfde te moeten denken.

  "Zou het niet op ons huis vallen".

  Zeven en alf ure 's morgends, en daar is de courant

  niet te rap kon het om hem te bemachtigen. wat zou die schrijven?

  "Groote aanval der Duitscher op de eerste fortenrij

  met schrikkelijke verliezen voor den vijand afgeslagen."

  "Groot nieuws en goed op houden"

  Ziedaar wat de courant ons melde, voeg daarbij

  het hernieuwde gerucht dat de vijand was terug geslagen

   

Description