Dagboek 1914 Floor Evers, item 104

• May 21, 2017 05:28:36 DR VERSMOREN

  maar becar," was voldoeden om met een

  reuzevaart de straat langs te rennen.

  Een enkele keer wist 't wel eens te gebeuren, dat

  of ik in twijfel was of hier of daar wellicht een

  klant woonde. Dit was echter geen bezwaar,

  want 't instinct der honden, liet mij nooit in den

  steek. Precies wisten ze waar een klant woonde

  en uit eigen beweging hielden ze stil.

  De klanten zelf, vonden het zeer vermakelijk

  door een soldaat bediend te worden en als

  echte zakenman prees ik mijn broodjes aan,

  zoodat ik verscheidene malen nog meer wist

  te verkoopen dan bakker. En zoo huiselij

  als alles toeging. Als vreemde nieuwbakken

  bakker, bleef ik natuurlijk bij de deur

  staan, doch al spoedig kwam dan een stem

  van binnen: "Kom maar verder bakker,"of

  wil je bij soms geen thee drinken? : 

  Beleefdheidshalve was ik dan wel verplicht

  de kamer binnen te stappen en niet eerder

  ging ik weg, of ik moest een kopje thee

  gedronken hebben. Met een open mond konden
  

  ze naar mij luisteren, wanneer ik die eenvoudige

  
  

  • Revert to this revision
• May 20, 2017 00:54:32 DR VERSMOREN

  maar becar," was voldoeden om met een

  reuzevaart de straat langs te rennen.

  Een enkele keer wist 't wel eens te gebeuren, dat

  |of| ik in twijfel was of hier of daar wellicht een

  klant woonde. Dit was echter geen bezwaar,

  want 't instinct der honden, liet mij nooit in den

  steek. Precies wisten ze waar een klant woonde

  en uit eigen beweging hielden ze stil.

  De klanten zelf, vonden het zeer vermakelijk

  door een soldaat bediend te worden en als

  echte zakenman prees ik mijn broodjes aan,

  zoodat ik verscheidene malen nog meer wist

  te verkoopen dan bakker. En zoo huiselij

  als alles toeging. Als vreemde nieuwbakken

  bakker, bleef ik natuurlijk bij de deur

  staan, doch al spoedig kwam dan een stem

  van binnen: "Kom maar verder bakker,"of

  wil je bij soms geen thee drinken? : 

  Beleefdheidshalve was ik dan wel verplicht

  de kamer binnen te stappen en niet eerder

  ging ik weg, of ik moest een kopje thee

  gedronken hebben. Met een open mond konden
  

  ze naar mij luisteren, wanneer ik die eenvoudige

  
  

  • Revert to this revision
  • Show revision
  • Compare to current version
  • Compare to previous version

Description