Brieven tussen Nicolas Huits, zijn vriendin en familie- 01

Edit transcription:

...

Transcription saved

Transcription

You have to be logged in to transcribe. Please login or register and click the pencil-button again

Hieronder staan de brieven tussen Nicolas Huits en vriendin en zijn familie. Ik heb de teksten gelaten

zoals ze geschreven zijn. Zij schrijven voor mensen, die niet veel gestudeerd hebben, een acceptabel

Nederlands van die tijd. Dialectgebruik is echter duidelijk merkbaar en vooral de interpunctie is

minder. Naast de veertien brieven zijn vier enveloppes bewaard van 12 bij 9,5 cm. De postzegels zijn

in de loop der tijden verwijderd en uit een stempel blijkt dat de Duitsers de inhoud gecontroleerd

hebben. We moeten dus rekening houden met het feit dat de correspondenten, en zeker Nicolas,

niet het onderste van hun tong laten zien. We horen dan ook nauwelijks iets van de omstandigheden

waarin de dwangarbeiders geleefd en gewerkt hebben. De drie jongens hebben er ook achteraf

nauwelijks iets over verteld. Dat betekent niet dat het hun onberoerd heeft gelaten. Pierre, de

zoon van Jozef Bovens, vertelde dat zijn vader nog na zijn pensioenleeftijd nachtmerries had, waarin

de Duitsers voorkwamen.

Tekst 1 Nicolas Huits aan Emma Stoffels

Blz. 1 Valenciennes le 15-12-1916

Zeer Geliefde Emma,

Na lang gewacht te hebben neem ik de pen met veel vreugde in de hand om u te laten weeten dat ik

nog altijd in staat van goede gezondheid ben, zoo hoop ik ook het zelfde van u lieve Emma. Gij zult

wel denken dat ik u vergeeten heb, dat ik zoo lang gewacht heb om u te schrijven. Geliefde Emma

maar gij moet daar niet ongerust over zijn. Ik heb om zoo te zeggen tot nu toe nog niet veel tijd

gehad om u een brief te schrijven en ook had ik nog geen vast logement. Ik denk wel Emma dat gij

het nog altijd goed maakt en hoop ook dat gij geen oorpijn meer zult hebben. Wil de goedheid

hebben Geliefde van mij eens te laaten weeten hoe gij uwen tijd ombrengt

Blz. 2 en of gij nog al veel werk hebt. Ik hoop, lieve Emma, dat uw portretten zullen aangekomen zijn

in Canne. Wil zoo goed zijn en stuurt mij uw portret op het spoedigste mogelijk want ik wacht er met

groot ongeduld op, Emma, want ge kunt wel denken dat ik het gaarne zou hebben want dat is het

enigste dat ik nu nog zou kunnen hebben om mij te troosten. Want denk maar aan het geene ik u

gezegt heb eer ik vertrokken ben en denk maar niet, Lieve Emma dat ik u vergeeten zal, en ook dat ik

met een ander zal gaan, stelt u daar maar niet ongerust over en ik van mijnen kant denk ook dat ik u

weeder zal terug vinden gelijk iku achtergelaten heb. Lieve Emma, ge kunt mij gelooven sint zondag

heb ik geen enkel Blz. 3 oogenblik gerustheid gehad, ik kos toch niet klein krijgen dat ik u zoo

ondereens heb moeten verlaten en nu nog veel minder dat ik zoo ver van u verweiderd ben. Maar ik

denk toch, lieve Emma, dat wij ons binnen kort toch weer zullen in staat van goede gezondheid

weeder zien, en dan zal de vreugde te groot zijn voor mij. Ik denk wel, lieve Emma, dat gij mij op het

spoedigste mogelijk zult wt nieus(!) van u laten hooren en denk ook als dat gij mij uw portret zult

sturen zoo gauw als mogelijk, want nu zit ik hier gansch alleen om zoo te zeggen, het is niet meer

gelijk toen ik in Canne was toen waren wij bij een, en nu zijn wij zoo ver van een verweidert. Maar

lieve Emma gij moet daar om den moet niet.

Blz. 4 laten zakken, en moet maar denken dat er nog eens een anderen tijd zal komen dat wij bij een

zullen zijn en dat er dan niemand meer zal zijn die onze vreugde zal kunnen storen. Nu lieve Emma