Ο Πόλεμος και οι Περιπέτειες του Πλοίαρχου Μιχαήλ Σάββα Κελέσιη (Καπετάν Μίχαλος) , item 4

• November 1, 2018 10:37:26 Giorgos Andreou

  - 4 - 

  
  

  « ή να μας ειπής ή θα σε βάλωμεν εις το στόμιον του κανονιού » .

  Βεβαιότατα θα ενόμιζον ότι ημίν και εγώ από εκείνους, οι οποίοι

  Τότε ετροφοδότουν υποβρύχια. Αλλά τοις απάντησα, σιατί δεν συνε-

  λήφθη το πλοίον  μου και να φερθή εις κεντρικόν λιμένα να εξετα-

  σθή υπο της Κυβερνήσεως,  και εν περιπτώσει ν ατιμωρηθώ ; Τώρα

  που εβυθίσατε το πλοίον πως θα δυνηθώ  να αποδείξω  την αθωό-

  τητα μου ; Οπωσδήποτε ουδείς ήθελε να πιστεύση τας δικαιολογή-

  σεις μου.  Ο πλοίαρχος  και  ο άλλος Γάλλος ώρμησαν εναντίον μου

  και πύξ – λάξ με  έρριψαν  απηλπισμένον  εις την ίδιαν φυκαλην.

          Εσκέφθην καλώς και ηννόησα ότι την κατηγορίαν ταύτην ίσως την

  επενόησαν έμποροι αντιπολιτευόμενοι τον προϊστάμενον μου, ίσως να

  μας κατασττρέψωσιν . Όπωςδήποτε η θέσις μου ήτο δύσκολος και η

  ποινή της κατηγορίας μου πάντως θα ήτο βαρύτατη.  Εις Καστελλό-

  ριζον εμείναμεν 3 ημέρας και την 27.1.916 ανεχωρίσαμεν κατά την 8^ην

    π. μ.  δια Πόρτ – Σαϊδ ,  όπου εφθάσαμεν την  31.1.916  την  8^ην

   π. μ. Επί του ατμοπλοίου με άφησαν δύο ημέρας και έπειτα με

  οδήγησαν εις την ναυαρχίδα της γ ΄ μοίρας του στόλου και με εκρα-

  τησαν πάλιν εις την φυλακήν.  Κάθ΄έκαστην ο πλοίαρχος ενεφενί-

  ζετο και με εξήταζενν επι του ζητήματος μου. Αλλ΄η απάντησίς

  μου ήτο πάντοτε αυτή : ότι δηλ. ούτε είχον πεζίναν , ούτε τι

  εγνώριζον. Εν τούτοις η φυλάκισις μου εξακολουθεί. Έμεινα εν τη

  φυλακή της ναυαρχίδος 22 ημέρας, αϊτίνες μου φάνησαν 22 αιώ-

  νες . Το τι υπέφερα είναι αφάνταστον.  Εν πλήρεί χειμώνι να κοι-

  μώμαι επί σιδήρου και καθ΄έκαστην ξυλοκοπούμενος  και υβριζόμε-

  νος υπό του τυχόντος ναύτου.  Παρεπονούμην εις τον πλοίαρχον·

  αλλ΄ ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις· φωνήν βοώντος εν τη

  ερήμω.  

          Η μόνη απάντησις του πλοιάρχου ήτο ότι οι Γάλλοι καταδέ-

  Χονται τα τοιαύτα, δεν είναι Τούρκοι. Επι τέλους την 22αν ημέραν

  με έβγαλαν εκ της ναυαρχίδος και με παρέδωκαν  εις την αιγυπτια-

  κήν αστυνομία Πόρτ—Σάιδ. Ο Εκεί αστυνόμος ακόμη αγριώ-

  τερος  μοι είπεν « θα υπάγης εις την φυλακήν  5—6  ημέρας και

  έπειτα θα φονευθής δια σφαίρας ». Εκεί ωδηγήθην και επερίμενα

  επί τέλους το μοιραίον τέλος, να με απαλλάξη των βασάνων. Αλλ΄

  ξένησε την μεγαλητέραν στεναχώριαν, ήσν αι εξής σκηναί : Όταν

  με ωδήγούν εις τας φυλακάς, πράγμα το οποίον και τώρα ότε το

  λέγω, φρικιώ εκ των καταστημάτων, καφενείων, θυρών και παραθύ-

  ρων των οικίων, με έβλεπον με βλέμματα παράδοξα και εδακτυλο-

  δείκτουν και έλεγον: «Νάτος, νάτος αυτός που έδωσεν πεζίναν εις

  τα υποβρύχια ». Η μορφή ήτο μεγάλη διότι ήτο ως να μου έλεγαν,

  να ένας κακούργος που εβοήθησε του Γερμανούς να βυθίζουν εις

   

    

  
  

  • Revert to this revision
• November 1, 2018 10:37:07 Giorgos Andreou

  - 4 - 

  
  

  « ή να μας ειπής ή θα σε βάλωμεν εις το στόμιον του κανονιού » .

  Βεβαιότατα θα ενόμιζον ότι ημίν και εγώ από εκείνους, οι οποίοι

  Τότε ετροφοδότουν υποβρύχια. Αλλά τοις απάντησα, σιατί δεν συνε-

  λήφθη το πλοίον  μου και να φερθή εις κεντρικόν λιμένα να εξετα-

  σθή υπο της Κυβερνήσεως,  και εν περιπτώσει ν ατιμωρηθώ ; Τώρα

  που εβυθίσατε το πλοίον πως θα δυνηθώ  να αποδείξω  την αθωό-

  τητα μου ; Οπωσδήποτε ουδείς ήθελε να πιστεύση τας δικαιολογή-

  σεις μου.  Ο πλοίαρχος  και  ο άλλος Γάλλος ώρμησαν εναντίον μου

  και πύξ – λάξ με  έρριψαν  απηλπισμένον  εις την ίδιαν φυκαλην.

          Εσκέφθην καλώς και ηννόησα ότι την κατηγορίαν ταύτην ίσως την

  επενόησαν έμποροι αντιπολιτευόμενοι τον προϊστάμενον μου, ίσως να

  μας κατασττρέψωσιν . Όπωςδήποτε η θέσις μου ήτο δύσκολος και η

  ποινή της κατηγορίας μου πάντως θα ήτο βαρύτατη.  Εις Καστελλό-

  ριζον εμείναμεν 3 ημέρας και την 27.1.916 ανεχωρίσαμεν κατά την 8^ην

    π. μ.  δια Πόρτ – Σαϊδ ,  όπου εφθάσαμεν την  31.1.916  την  8^ην

   π. μ. Επί του ατμοπλοίου με άφησαν δύο ημέρας και έπειτα με

  οδήγησαν εις την ναυαρχίδα της γ ΄ μοίρας του στόλου και με εκρα-

  τησαν πάλιν εις την φυλακήν.  Κάθ΄έκαστην ο πλοίαρχος ενεφενί-

  ζετο και με εξήταζενν επι του ζητήματος μου. Αλλ΄η απάντησίς

  μου ήτο πάντοτε αυτή : ότι δηλ. ούτε είχον πεζίναν , ούτε τι

  εγνώριζον. Εν τούτοις η φυλάκισις μου εξακολουθεί. Έμεινα εν τη

  φυλακή της ναυαρχίδος 22 ημέρας, αϊτίνες μου φάνησαν 22 αιώ-

  νες . Το τι υπέφερα είναι αφάνταστον.  Εν πλήρεί χειμώνι να κοι-

  μώμαι επί σιδήρου και καθ΄έκαστην ξυλοκοπούμενος  και υβριζόμε-

  νος υπό του τυχόντος ναύτου.  Παρεπονούμην εις τον πλοίαρχον·

  αλλ΄ ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις· φωνήν βοώντος εν τη

  ερήμω.  

          Η μόνη απάντησις του πλοιάρχου ήτο ότι οι Γάλλοι καταδέ-

  Χονται τα τοιαύτα, δεν είναι Τούρκοι. Επι τέλους την 22αν ημέραν

  με έβγαλαν εκ της ναυαρχίδος και με παρέδωκαν  εις την αιγυπτια-

  κήν αστυνομία Πόρτ—Σάιδ. Ο Εκεί αστυνόμος ακόμη αγριώ-

  τερος  μοι είπεν « θα υπάγης εις την φυλακήν  5—6  ημέρας και

  έπειτα θα φονευθής δια σφαίρας ». Εκεί ωδηγήθην και επερίμενα

  επί τέλους το μοιραίον τέλος, να με απαλλάξη των βασάνων. Αλλ΄

  ξένησε την μεγαλητέραν στεναχώριαν, ήσν αι εξής σκηναί : Όταν

  με ωδήγούν εις τας φυλακάς, πράγμα το οποίον και τώρα ότε το

  λέγω, φρικιώ εκ των καταστημάτων, καφενείων, θυρών και παραθύ-

  ρων των οικίων, με έβλεπον με βλέμματα παράδοξα και εδακτυλο-

  δείκτουν και έλεγον: «Νάτος, νάτος αυτός που έδωσεν πεζίναν εις

  τα υποβρύχια ». Η μορφή ήτο μεγάλη διότι ήτο ως να μου έλεγαν,

  να ένας κακούργος που εβοήθησε του Γερμανούς να βυθίζουν εις

   

   

   

  
  

  
  

  24.1.916 επλησίαζε προς ο τέλος της, ημέρα χει-
  μερινή ημέρα μελαγχολική, και εις την ψυχήν μας διεχύθη κάποια
  αόριστη χαρά, διότη επι τέλους ευρισκόμεθα εις την πατρίδα μας .
  Αλλ΄αρχίζουν ήδη τα απρόοπτα. Μεταξύ της 4ης προς την 5ην
  μ.μ. ώραν, εφάνη ερχόμενον προς ημάς γαλλικόν πολεμικόν, εξ
  εκείνων, τα οποία ως εκ του πολέμου εξετελούν περιπολίαν της Με-
  σογείου. Μόλις μας είδαν κατεβίβασαν μίαν των λέμβων του με
  7 – 8 άνδρας ωπλισμένους οίτινες ήλθον εις το πλοίον μας, ανήλ-
  Θον επ΄αυτού και ήρχισαν να εξετάζωσι λεπτομερώς όλα τα διαμε-
  ρίσματα αυτού. Ημείς παντελώς αθώοι υποθένοντες ότι εξέταζον
  περι λαθρεμπορίου και έχοντες ήσυχον την συνείδησιν εβλέπομεν
  απαθώς την εξέτασιν. Είμεθα πολύ μακράν του να εννοήσωμεν
  τρομεράν πλεκτάνην, ήτις μας εστήθη. Βεβαίως τίποτε δεν ανευρέθη
  εκτός του πλοίου· μ΄ όλα ταύτα οι ναύται μας διέταξαν να ρίξωμεν
  την λέμβον του πλοίου μας εις την θάλασσαν, και τους μεν ναύτας
  διέταξαν να αποβιβασθώσιν εις τον λιμένα εμέ δε εκτάτησαν εις
  την λέμβον των. Ήδη η απορία μας μετεβλήθη εις έκπληξιν και
  εμένομεν όλοι με στόματα χαίνοντα. Έθεσαν δυναμίτιδα εντός του
  πλοίου και η λέμβος ήρχισε να απομακρίνονται προς το ατμόπλοιον.
  Αλλα ούτε πάλιν ηδυνητην να αντιληφθούμε τον λόγον της συλλη-
  Ψεώς μου, και εβασάνιζον αρκετά τον νου μου. Εν τω ματαξύ
  η δναμίτης αναφλέγη δι΄ηλεκτισμού, το πλοίον συνετρίβη και ήρε-
  μα εβυθίσθη και εχάθη υπο τον αφρόν των κυμάτων. Έρρηξα κραυ-
  γήν οδύνης και ελιποθύμησα. Δεν γνωρίζω πως όταν συνήλθον ευ-
  ρισκόμην επί του πολεμικού, το οποίον ήδη απήρε και απεμακρύ-
  νετο. Η απελπισία μου ήτο απερίγραπτος, μόλις κατώρθωσα να
  πλησιάσω εις την οικογένειαν μου και τόσν αποτόμως η μοίρα
  μας παρέσυρεν μακρά και πάλιν. Οι αξιοματικοί και μερικοί ναύται
  διηύθυνον ενατίον μου τα περίστροφα, ώσει θέλοντες να με φο-
  νεύσι. Μοί ωμιλούν γαλλιστί, αλλ΄εγώ δεν εγνώριζον τι έλεγον
  και εσιωπούν. Ενόμιζον ότι ονειρευόμην, τα ήθελον άραγε από εμέ,
  ή μήπως ήσαν φαντάσματα της κολάσεως; Εκ του ονείρου τούτου
  εξήλθον, ότε μετ΄ολιγον ευρέθην μόνο , μεταξύ των τοίχων της φυ-
  λακής του ατμοπλοίου. Κλίνη δεν υπήρχεν, ούτε στρώμα, ούτε σκέ-
  πασμα, και ημήν υπόχρεως να κοιμώμαι επάνω στα σίδερα. Την
  επόμενην ημέραν, δηλ. Δευτέραν 25.1.916 εφθασαμεν εις Καστελλό-
  ριζον κατά την 8ην π. μ. ώραν. Εκεί με έβγαλον εκ της φυλακής
  και με οδήγησαν εις άλλην αίθουσαν του ατμοπολοίου, όπου ευρί-
  σκοντο ο πλοίαρχος και εος άλλος Γάλλος αξιοματικός, όστις ήτο
  εις Καστελλόριζον και εγνώριζ την Ελληνικήν. Εγώ ημήν ανυπό-
  μονος να ακούσω τον λόγον της συλλήψεως μου και να δικαιολο-
  γηθώ. Ο πλοίαρχος ήρχισε να ομίλή, και εγώ επάγωσα, δια το με-
  γεθος της κατηγορίας μου. Με ηρώτησαν να τοις ειπώ από ποιόν
  μέρος εφόρτωσα την πεζίναν, και εφοβέριζον με τας εξής:

  

  
  

  • Revert to this revision
  • Show revision
  • Compare to current version
  • Compare to previous version
• October 31, 2018 16:28:06 Giorgos Andreou

  - 4 - 

  
  

  « ή να μας ειπής ή θα σε βάλωμεν εις το στόμιον του κανονιού » .

  Βεβαιότατα θα ενόμιζον ότι ημίν και εγώ από εκείνους, οι οποίοι

  Τότε ετροφοδότουν υποβρύχια. Αλλά τοις απάντησα, σιατί δεν συνε-

  λήφθη το πλοίον  μου και να φερθή εις κεντρικόν λιμένα να εξετα-

  σθή υπο της Κυβερνήσεως,  και εν περιπτώσει ν ατιμωρηθώ ; Τώρα

  που εβυθίσατε το πλοίον πως θα δυνηθώ  να αποδείξω  την αθωό-

  τητα μου ; Οπωσδήποτε ουδείς ήθελε να πιστεύση τας δικαιολογή-

  σεις μου.  Ο πλοίαρχος  και  ο άλλος Γάλλος ώρμησαν εναντίον μου

  και πύξ – λάξ με  έρριψαν  απηλπισμένον  εις την ίδιαν φυκαλην.

          Εσκέφθην καλώς και ηννόησα ότι την κατηγορίαν ταύτην ίσως την

  επενόησαν έμποροι αντιπολιτευόμενοι τον προϊστάμενον μου, ίσως να

  μας κατασττρέψωσιν . Όπωςδήποτε η θέσις μου ήτο δύσκολος και η

  ποινή της κατηγορίας μου πάντως θα ήτο βαρύτατη.  Εις Καστελλό-

  ριζον εμείναμεν 3 ημέρας και την 27.1.916 ανεχωρίσαμεν κατά την 8^ην

    π. μ.  δια Πόρτ – Σαϊδ ,  όπου εφθάσαμεν την  31.1.916  την  8^ην

   π. μ. Επί του ατμοπλοίου με άφησαν δύο ημέρας και έπειτα με

  οδήγησαν εις την ναυαρχίδα της γ ΄ μοίρας του στόλου και με εκρα-

  τησαν πάλιν εις την φυλακήν.  Κάθ΄έκαστην ο πλοίαρχος ενεφενί-

  ζετο και με εξήταζενν επι του ζητήματος μου. Αλλ΄η απάντησίς

  μου ήτο πάντοτε αυτή : ότι δηλ. ούτε είχον πεζίναν , ούτε τι

  εγνώριζον. Εν τούτοις η φυλάκισις μου εξακολουθεί. Έμεινα εν τη

  φυλακή της ναυαρχίδος 22 ημέρας, αϊτίνες μου φάνησαν 22 αιώ-

  νες . Το τι υπέφερα είναι αφάνταστον.  Εν πλήρεί χειμώνι να κοι-

  μώμαι επί σιδήρου και καθ΄έκαστην ξυλοκοπούμενος  και υβριζόμε-

  νος υπό του τυχόντος ναύτου.  Παρεπονούμην εις τον πλοίαρχον·

  αλλ΄ ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις· φωνήν βοώντος εν τη

  ερήμω.  

          Η μόνη απάντησις του πλοιάρχου ήτο ότι οι Γάλλοι καταδέ-

  Χονται τα τοιαύτα, δεν είναι Τούρκοι. Επι τέλους την 22αν ημέραν

  με έβγαλαν εκ της ναυαρχίδος και με παρέδωκαν  εις την αιγυπτια-

  κήν αστυνομία Πόρτ—Σάιδ. Ο Εκεί αστυνόμος ακόμη αγριώ-

  τερος  μοι είπεν « θα υπάγης εις την φυλακήν  5—6  ημέρας και

  έπειτα θα φονευθής δια σφαίρας ». Εκεί ωδηγήθην και επερίμενα

  επί τέλους το μοιραίον τέλος, να με απαλλάξη των βασάνων. Αλλ΄

  ξένησε την μεγαλητέραν στεναχώριαν, ήσν αι εξής σκηναί : Όταν

  με ωδήγούν εις τας φυλακάς, πράγμα το οποίον και τώρα ότε το

  λέγω, φρικιώ εκ των καταστημάτων, καφενείων, θυρών και παραθύ-

  ρων των οικίων, με έβλεπον με βλέμματα παράδοξα και εδακτυλο-

  δείκτουν και έλεγον: «Νάτος, νάτος αυτός που έδωσεν πεζίναν εις

  τα υποβρύχια ». Η μορφή ήτο μεγάλη διότι ήτο ως να μου έλεγαν,

  να ένας κακούργος που εβοήθησε του Γερμανούς να βυθίζουν εις

   

   

   

  
  

  
  

  
  

  _

  
  

  • Revert to this revision
  • Show revision
  • Compare to current version
  • Compare to previous version

Description