Dagboek 1914 Floor Evers, item 106

• May 20, 2017 01:05:15 DR VERSMOREN

  heid bemerkte, wanneer ik zoo luid mogelijk

  aan haar oor schreeuwde:

  "Heb je nog iets noodig, vandaag, moedertje?"

  "Zoo, ben je daar weer, Korporaaltje,"was dan

  't antwoord.

  "Geef me maar een hallefie wit van je."

  't Hallefie wit had ik altijd al klaar in den

  mand, want ze gebruikte nooit iets anders.

  Niet zoodra had ik het of tafel neergelegen of

  ze begon weer:

  "Moet je een babbelaar, Koporaaltje?"

  Daar zij, bij mijn eerste bezoek, toen ik voor de

  babbelaar vriendelijk geweigerd had, vreeselijk

  tegen mij was uitgevaren, nam ik nu

  wijselijk altijd dit bewijs van gulheid aan,

  dat ik in geen geval haar klandizie kwijt

  wilde raken. Alle kleintjes maken immers

  met elkander een groote.

  Ik antwoordde dus:

  "Als 't u blieft, moedertje."

  Met lange slofpassen schreed zij dan

  naar het eenigste bed wat in de kamer

  aanwezig was, en wat ik in grootte nog

  
  

  • Revert to this revision

Description