Internerings-depót Bergen (N.-H.)

Op 17 augustus 1914 kwamen de eerste Duitse militairen vanuit Alkmaar naar Bergen (NH). Zij werden gehuisvest in een tentenkamp op de Vinkenkrocht aan de Breelaan. De militairen zochten hun toevlucht tot het neutrale Nederland. Twee maanden later werden de tenten omgeruild voor barakken en was het aantal manschappen gegroeid tot 130. Het interneringskamp bleef operationeel tot het einde van de eerste wereldoorlog. Binnen het depót was een strikte scheiding tussen de officieren, onder officieren en de soldaten. De meeste militairen waren gevangen genomen door het Nederlandse leger en een kleine groep deserteurs. Alleen de gevangen genomen militairen kregen vanuit Duitsland een vergoeding voor levensonderhoud de deserteurs niets evenals hun familie thuis. Binnen het kamp was er spanning tussen deze twee groepen. De Duitse gevangen genomen militairen hadden binnen het dorp Bergen een zekere vrijheid. Zo konden zij binnen bepaalde tijden buiten het kamp bewegen. Vanaf juli 1917 werden de Duitse deserteurs in een apart kamp in Bergen geïnterneerd op de Ziekenweid aan de Kerkedijk. Al snel kwamen in dit kamp Belgen, Russen, Oostenrijkers, Polen en andere deserteurs bij. De deserteurs krengen de keuze voor uitgeleiden naar het vaderland of verblijf in het kamp. Het kamp kreeg daarbij de reputatie van strafkamp, dit in tegenstelling tot het interneringskamp. Na de oprichting van het kamp werden deserteurs steeds meer vanuit andere gemeenten doorgestuurd naar Bergen en verloren daarmee ook hun baan met inkomsten. De deserteurs hadden geen bewegingsvrijheid en de militairen uit het Interneringskamp mochten niet in de buurt van het Deserteurskamp komen. De Duitse gevangen genomen militairen waren goed georganiseerd en hadden contact met de lokale bevolking. Zo blijkt uit de kaartwisseling dat mijn oudtantes met deze militairen om gingen. De foto van de militairen op een boom is gemaakt bij het Klimduin bij Duinvermaak. De foto met twee militairen aan een tafeltje is bij de uitspanning Duinvermaak in Bergen. Hieruit blijkt dat de militairen ruimte hadden om te wandelen in de omgeving buiten het internerings-depót. Op de achterkant van de foto en enkele ansichtkaarten uit het depót zijn van militairen gericht aan mijn oudtante - Tante Lien Min. Om de tijd te doden werden voor de militairen ook teken les en houtsnij les gegeven. Het postzegeldoosje is afkomstig uit het interneringskamp en komt uit de nalatenschap van Tante Lien.