Brieven geschreven tussen 1913 en 1916, item 10

• April 17, 2017 11:44:57 Monika Buck

            Lieve Rika!

  
  

                     Telkens moest ik vannacht

  aan je denken. Ik maak mij zoo

  ongerust over je. Je wilt het niet

  tegen mij zeggen, maar de gedachte

  dat je er onder lijdt, laat mij geen

  rust. Ik wil je toch geen verdriet

  aandoen, daarvoor heb ik je te

  zielslief. 't Is mij onmogelijk

  alleen te gaan, ik was geen

  oogenblik gerust je weer te zien

  niet omdat ik je niet vertrouw

  maar ze zouden je dwingen hier

  te blijven. Ik kan onmogelijk buiten

  je schat, 't zou mijn dood wezen

  als ik je verliezen moest. Ik zal

  er je niet langer mee lastig vallen,

  als je er verdriet van hebt, voor jou

  wil ik als 't moet wel hier blijven

  Ik zou het mij zelf nooit vergeven

  als het daarginds niet goed ging.

  En al zeg je het niet, je denkt het

• April 16, 2017 20:30:00 Monika Buck

            Lieve Rika!

  
  

                     Telkens moest ik vannacht

  aan je denken. Ik maak mij zoo

  ongerust over je. Je wilt het niet

  tegen mij zeggen, maar de gedachte

  dat je er onder lijdt, laat mij geen

  rust. Ik wil je toch geen verdriet

  aandoen, daarvoor heb ik je te

  zielslief. 't Is mij onmogelijk

  alleen te gaan, ik was geen

  oogenblik gerust je weer te zien

  niet omdat ik je niet vertrouw

  maar ze zouden je dwingen hier

  te blijven. Ik kan onmogelijk buiten

  je schat, 't zou mijn dood wezen

  als ik je verliezen moest. Ik zal

  er je niet langer mee lastig vallen

  als je er verdriet van hebt, voor jou

  wil ik als 't moet wel hier blijven

  Ik zou het mij zelf nooit vergeven

  als het daarginds niet goed ging.

  En al zeg je het niet, je denkt het

  
  

  • Show revision
  • Compare to current version
  • Compare to previous version

Description