Dagboek Joannes Fierens., item 60

Edit transcription:
...
Transcription saved
Enhance your transcribing experience by using full-screen mode

Transcription

You have to be logged in to transcribe. Please login or register and click the pencil-button again

onzen intrek hebben genomen.

en hoe er aan den kost gekomen

indien het nog lang moest duren.

Dus het besluit wierd vastgeteld

Ik ging naar een suikerfabriek

werken voor ons dagelijks onderhoud.

Daar gekomen, door ons praten

en verzinnen was het 7 uren

geworden en ik moest er reeds van

6 geweest zijn, was mijn eerste

indruk niet goede. De portier met

een leelijk gezicht keek mij aan

en op barren toon snauwde hij

mij toe. Zoo: ben jei daar nog,

wij hadden op jouw niet meer

gerekend. dan kwam de surveillant

wij beginnen 's morgens om 6 uren

niet 7. Dus ik moest mij

reeds gaan buigen, mij nederig

verontschuldigen. Ik was maar

een vluchteling een arme werkman


Zij hadden het woord, zij waren

zoo ze dachten wat meer.

Den heer directeur wierd verwittigd

dat ik daar was. Deze kwam doch

berispte mij niet dat ike één uur

later was gekomen.

De heer directeur bracht mij

bij mevrouw. haar zeggende dat

ik meubelmaker was en mij nu

maar al wat noodig was van herstel

en polieren der meubelen moest laten doen

Eenige dagen was ik hieraan werkzaam

te huize van den heer directeur

Dan wierd ik in de Remize verplaatst

bije eene warme kachel, doch zoo

alleen, zoo eenzaam, gansch aan

mijzelven overgelaten, met mijne

zoo sombere gedachten. Later zegde

de koetsier mij dat ik er toen zoo

treurig uitzag. hoe kon het anders.

Nu en dan wierd ik eens bijgeroepen

Transcription saved

onzen intrek hebben genomen.

en hoe er aan den kost gekomen

indien het nog lang moest duren.

Dus het besluit wierd vastgeteld

Ik ging naar een suikerfabriek

werken voor ons dagelijks onderhoud.

Daar gekomen, door ons praten

en verzinnen was het 7 uren

geworden en ik moest er reeds van

6 geweest zijn, was mijn eerste

indruk niet goede. De portier met

een leelijk gezicht keek mij aan

en op barren toon snauwde hij

mij toe. Zoo: ben jei daar nog,

wij hadden op jouw niet meer

gerekend. dan kwam de surveillant

wij beginnen 's morgens om 6 uren

niet 7. Dus ik moest mij

reeds gaan buigen, mij nederig

verontschuldigen. Ik was maar

een vluchteling een arme werkman


Zij hadden het woord, zij waren

zoo ze dachten wat meer.

Den heer directeur wierd verwittigd

dat ik daar was. Deze kwam doch

berispte mij niet dat ike één uur

later was gekomen.

De heer directeur bracht mij

bij mevrouw. haar zeggende dat

ik meubelmaker was en mij nu

maar al wat noodig was van herstel

en polieren der meubelen moest laten doen

Eenige dagen was ik hieraan werkzaam

te huize van den heer directeur

Dan wierd ik in de Remize verplaatst

bije eene warme kachel, doch zoo

alleen, zoo eenzaam, gansch aan

mijzelven overgelaten, met mijne

zoo sombere gedachten. Later zegde

de koetsier mij dat ik er toen zoo

treurig uitzag. hoe kon het anders.

Nu en dan wierd ik eens bijgeroepen


Transcription history
  • February 28, 2017 18:49:46 Wolfgang Dekeyser

    onzen intrek hebben genomen.

    en hoe er aan den kost gekomen

    indien het nog lang moest duren.

    Dus het besluit wierd vastgeteld

    Ik ging naar een suikerfabriek

    werken voor ons dagelijks onderhoud.

    Daar gekomen, door ons praten

    en verzinnen was het 7 uren

    geworden en ik moest er reeds van

    6 geweest zijn, was mijn eerste

    indruk niet goede. De portier met

    een leelijk gezicht keek mij aan

    en op barren toon snauwde hij

    mij toe. Zoo: ben jei daar nog,

    wij hadden op jouw niet meer

    gerekend. dan kwam de surveillant

    wij beginnen 's morgens om 6 uren

    niet 7. Dus ik moest mij

    reeds gaan buigen, mij nederig

    verontschuldigen. Ik was maar

    een vluchteling een arme werkman


    Zij hadden het woord, zij waren

    zoo ze dachten wat meer.

    Den heer directeur wierd verwittigd

    dat ik daar was. Deze kwam doch

    berispte mij niet dat ike één uur

    later was gekomen.

    De heer directeur bracht mij

    bij mevrouw. haar zeggende dat

    ik meubelmaker was en mij nu

    maar al wat noodig was van herstel

    en polieren der meubelen moest laten doen

    Eenige dagen was ik hieraan werkzaam

    te huize van den heer directeur

    Dan wierd ik in de Remize verplaatst

    bije eene warme kachel, doch zoo

    alleen, zoo eenzaam, gansch aan

    mijzelven overgelaten, met mijne

    zoo sombere gedachten. Later zegde

    de koetsier mij dat ik er toen zoo

    treurig uitzag. hoe kon het anders.

    Nu en dan wierd ik eens bijgeroepen


  • February 28, 2017 18:48:48 Wolfgang Dekeyser

    onzen intrek hebben genomen.

    en hoe er aan den kost gekomen

    indien het nog lang moest duren.

    Dus het besluit wierd vastgeteld

    Ik ging naar een suikerfabriek

    werken voor ons dagelijks onderhoud.

    Daar gekomen, door ons praten

    en verzinnen was het 7 uren

    geworden en ik moest er reeds van

    6 geweest zijn, was mijn eerste

    indruk niet goede. De portier met

    een leelijk gezicht keek mij aan

    en op barren toon snauwde hij

    mij toe. Zoo: ben jei daar nog,

    wij hadden op jouw niet meer

    gerekend. dan kwam de surveillant

    wij beginnen 's morgens om 6 uren

    niet 7. Dus ik moest mij

    reeds gaan buigen, mij nederig

    verontschuldigen. Ik was maar

    een vluchteling een arme werkman


    Zij hadden het woord, zij waren

    zoo ze dachten wat meer.

    Den heer directeur wierd verwittigd

    dat ik daar was. Deze kwam doch

    berispte mij niet dat ike één uur

    later was gekomen.

    De heer directeur bracht mij

    bij mevrouw. haar zeggende dat

    ik meubelmaker was en mij nu

    maar al wat noodig was van herstel

    en polieren der meubelen moest laten doen

    Eenige dagen was ik hieraan werkzaam

    te huize van den heer directeur

    Dan wierd ik in de Remize verplaatst

    bije eene warme kachel, doch zoo

    alleen, zoo eenzaam, gansch aan

    mijzelven overgelaten, met mijne

    zoo sombere gedachten.


  • February 28, 2017 18:43:44 Wolfgang Dekeyser

    onzen intrek hebben genomen.

    en hoe er aan den kost gekomen

    indien het nog lang moest duren.

    Dus het besluit wierd vastgeteld

    Ik ging naar een suikerfabriek

    werken voor ons dagelijks onderhoud.

    Daar gekomen, door ons praten

    en verzinnen was het 7 uren

    geworden en ik moest er reeds van

    6 geweest zijn, was mijn eerste

    indruk niet goede. De portier met

    een leelijk gezicht keek mij aan

    en op barren toon snauwde hij

    mij toe.

    Zoo: ben jei daar nog,

    wij hadden op jouw niet meer

    gerekend. dan kwam de surveillant

    wij beginnen 's morgens om 6 uren

    niet 7. Dus ik moest mij

    reeds gaan buigen, mij nederig

    verontschuldigen. Ik was maar

    een vluchteling een arme werkman


  • February 28, 2017 18:43:23 Wolfgang Dekeyser

    onzen intrek hebben genomen.

    en hoe er aan den kost gekomen

    indien het nog lang moest duren.

    Dus het besluit wierd vastgeteld

    Ik ging naar een suikerfabriek

    werken voor ons dagelijks onderhoud.

    Daar gekomen, door ons praten

    en verzinnen was het ..

    geworden en ik moest er reeds van

    6 geweest zijn, was mijn eerste

    indruk niet goede. De portier met

    een leelijk gezicht keek mij aan

    en op barren toon snauwde hij

    mij toe.

    Zoo: ben jei daar nog,

    wij hadden op jouw niet meer

    gerekend. dan kwam de surveillant

    wij beginnen 's morgens om 6 uren

    niet 7. Dus ik moest mij

    reeds gaan buigen, mij nederig

    verontschuldigen. Ik was maar

    een vluchteling een arme werkman


  • February 28, 2017 18:42:58 Wolfgang Dekeyser

    onzen intrek hebben genomen.

    en hoe er aan den kost gekomen

    indien het nog lang moest duren.

    Dus het besluit wierd vastgeteld

    Ik ging naar een suikerfabriek

    werken voor ons dagelijks onderhoud.

    Daar gekomen, door ons praten

    en verzinnen was het ..

    geworden en ik moest er reeds van

    ;; geweest zijn, was mijn eerste

    indruk niet goede. De portier met

    een leelijk gezicht keek mij aan

    en op barren toon snauwde hij

    mij toe.

    Zoo: ben jei daar nog,

    wij hadden op jouw niet meer

    gerekend. dan kwam de surveillant

    wij beginnen 's morgens om 6 uren

    niet 7. Dus ik moest mij

    reeds gaan buigen, mij nederig

    verontschuldigen. Ik was maar

    een vluchteling een arme werkman


Description

Save description
  • 51.5932716||4.5375943||

    Oudenbosch

    ||1
Location(s)
  • Story location Oudenbosch
Login and add location


ID
13890 / 148370
Source
http://europeana1914-1918.eu/...
Contributor
Peter Van Dessel
License
http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/


Login to edit the languages

Login to edit the fronts

Login to add keywords
  • Remembrance

Login and add links

Notes and questions

Login to leave a note