Dagboek Joannes Fierens., item 27

• February 22, 2017 15:06:34 Wolfgang Dekeyser

  goed stellen.

  De grootste bekommering voor

  ons allen, maar bijzonder voor

  vader was, of we nu hier zouden

  kunnen blijven, want hij was

  gansch ten einde krachten van

  dezen nieuwen tocht, en weer

  opnieuw te moeten vluchten

  dit zou hem te veel zijn.

  Wat zou er nu intusschen van

  ons geliefd Duffel geworden en

  onze woning zal ze gespaard blijven.

  Nog altijd hoopten wij

  dat de vijand zou teruggeslagen

  worden, men zegde immers dat

  er meer en meer Engelsche hulp

  opdaagde en deze Antwerpen

  niet zouden laten nemen. Nog

  altijd hoorden wij maar gedurig

  bombarderen. Wij blijven

  hopen deels met groote vrees

   

  Zoo gaan er eenige dagen voorbij.

  op 7de Oct toen kregen de vluchtelingen

  in de scholen bericht om

  te vertrekken naar Niewmoer

  wat beteekende dit nu alweer, zou

  dan ook hier al zoo dreigend het

  gevaar zijn. Ook vertrokken de

  bewoners van het dorp zelve alreeds.

  De menschen bij wie wij onzen intrek

  hadden genomen zouden ook

  morgen vertrekken.

  Er was ons dus niets anders te

  doen, als ook alweer maar weg te

  gaan, en nu naar Holland

  daar ten minste zou men ons niet

  meer overvallen, of ons nog op de

  vlucht drijven. Verjaagt, verbannen

  uit ons eigen land moeten

  wij nu bij onze buren de gastvrijheid

  gaan zoeken.

  Er wordt hier ook al gezegd dat

• February 22, 2017 15:05:53 Wolfgang Dekeyser

  goed stellen.

  De grootste bekommering voor

  ons allen, maar bijzonder voor

  vader was, of we nu hier zouden

  kunnen blijven, want hij was

  gansch ten einde krachten van

  dezen nieuwen tocht, en weer

  opnieuw te moeten vluchten

  dit zou hem te veel zijn.

  Wat zou er nu intusschen van

  ons geliefd Duffel geworden en

  onze woning zal ze gespaard blijven.

  Nog altijd hoopten wij

  dat de vijande zou teruggeslagen

  worden, men zegde immers dat

  er meer en meer Engelsche hulp

  opdaagde en deze Antwerpen

  niet zouden laten nemen. Nog

  altijd hoorden wij maar gedurig

  bombarderen. Wij blijven

  hopen deels met groote vrees

   

  Zoo gaan er eenige dagen voorbij.

  op 7de Oct toen kregen de vluchtelingen

  in de scholen bericht om

  te vertrekken naar Niewmoer

  wat beteekende dit nu alweer, zou

  dan ook hier al zoo dreigend het

  gevaar zijn. Ook vertrokken de

  bewoners van het dorp zelve alreeds.

  De menschen bij wie wij onzen intrek

  hadden genomen zouden ook

  morgen vertrekken.

  Er was ons dus niets anders te

  doen, als ook alweer maar weg te

  gaan, en nu naar Holland

  daar ten minste zou men ons niet

  meer overvallen, of ons nog op de

  vlucht drijven. Verjaagt, verbannen

  uit ons eigen land moeten

  wij nu bij onze buren de gastvrijheid

  gaan zoeken.

  Er wordt hier ook al gezegd dat

  
  

  • Show revision
  • Compare to current version
  • Compare to previous version

Description