Dagboek Joannes Fierens., item 19

• February 21, 2017 22:50:21 Wolfgang Dekeyser

  te ontvluchten. doch ik zag
  

  het wel deze zweefde reeds aan
  

  zijne zijde en zou hem niet meer
  

  loslaten. Ik deed het mogelijke
  

  om het schokken der kar wat
  

  te verzachten. Sprak hem wat
  

  moed in, en dat alles wel zou
  

  schikken.
  

  Nu eenigen uitleg hoe en waarom
  

  vader en zuster toch op de
  

  vlucht waren gegaan, donderdag
  

  avond bij het zien dat er
  

  daar nog licht bij hem binnen was,
  

  kwamen eenige soldaten mijne
  

  zuster zeggen dat ze toch zouden
  

  weggaan, dat niemand meer
  

  in Duffel was en van nacht
  

  misschien nog, of zeker morgen
  

  de duitschen daar zouden zijn
  

  om alles te vernietigen en niets
  

  te sparen.
  

  
  

  Dat ze moest denken aan haren
  

  persoon als vrouw want dat er
  

  van die mannen alle oneerbaarheid
  

  te verwachten was.
  

  Dit joeg Regien den hoogsten schrik
  

  aan en vroeg hem of er geen auto
  

  meer zou te vinden zijn om hen
  

  weg te brengen. de soldaten gingen
  

  zien doch vonden niets.
  

  Vader die dite alles ook gehoord
  

  had, moet dien nacht wel veel
  

  geleden hebben bij de gedachte dat
  

  zijne dochter alle oogenblikken
  

  kon vallen in handen dier beulen.
  

  Had hij nu nog maar de krachten
  

  om ter wille van haar, die
  

  plaats van onheil te ontvluchten,
  

  doch dit was hem gansch onmogelijk.
  

  Regien kwam toen op het gedacht,
  

  vader 's anderedaags morgens indien
  

  het nog tijd was op een kruiwagen

Description