Dagboek Joannes Fierens., item 20
Transcription
Transcription history
-
te laden en zoo goed mogelijk
hem zoo weg te brengen.
Hiervan was hij dan ook spoedig
tevreden, wel wetende dat van
dan af zijn oprechte maar waarschijnlijk
niet lange lijdensweg
zou beginnen.
Stel u voor zooals vader was
een man van 89 jaar. gansch
krachteloos en uitgeput. kon hij
slechts met behulpzame hand
nog eenige schreden voort, en nu
lag hij reeds drie weken te bed.
waren echter zijne lichaamskrachten
verdwenen, zijn geestvermogen
was zooveel te beter, zelfs
bewonderenswaardig. Vroeger mochten
wij dit aanzien als eene bijzondere
gave op zulken leeftijd,
maar nu zou dit hem eene
inwendige foltering te meer
worden en zijn stap naar het graf
verhaasten.
De nacht van donderdag op vrijdag
was het tot middernacht, naar het
zeggen van Regien nog aanhoudend
bombarderen, zouden zij gespaard
blijven; ofwel zou eene dier granaten
een einde aan hun angst, hun leven
brengen, maar neen het grof geschut
houdt op, wat zou dit beteekenen ?
Is ons leger overwonnen, gaat de
vijand verschijnen ? Ze gaat buiten
om wat scherper te luisteren, en
daar hoort zij het moordend geratel
der mitrailleuzen, het geknetter der
geweren, dus de vijand moet wel
dichterbij komen, wat zal er van
hen geworden.
De dag breekt aan, vader spant
zijne overgebleven krachten in en
kleedt zich aan, weldra is hij gereed
-
te laden en zoo goed moegleijk
hem zoo weg te brengen.
Hiervan was hij dan ook spoedig
tevreden, wel wetende dat van
dan af zijn oprechte maar waarschijnlijk
niet lange lijdensweg
zou beginnen.
Stel u voor zooals vader was
een man van 89 jaar. gansch
krachteloos en uitgeput. kon hij
slechts met behulpzame hand
nog eenige schreden voort, en nu
lag hij reeds drie weken te bed.
waren echter zijne lichaamskrachten
verdwenen, zijn geestvermogen
was zooveel te beter, zelfs
bewonderenswaardig. Vroeger mochten
wij dit aanzien als eene bijzondere
gave op zulken leeftijd,
maar nu zou dit hem eene
inwendige foltering te meer
worden en zijn stap naar het graf
verhaasten.
De nacht van donderdag op vrijdag
was het tot middernacht, naar het
zeggen van Regien nog aanhoudend
bombarderen, zouden zij gespaard
blijven; ofwel zou eene dier granaten
een einde aan hun angst, hun leven
brengen, maar neen het grof geschut
houdt op, wat zou dit beteekenen ?
Is ons leger overwonnen, gaat de
vijand verschijnen ? Ze gaat buiten
om wat scherper te luisteren, en
daar hoort zij het moordend geratel
der mitrailleuzen, het geknetter der
geweren, dus de vijand moet wel
dichterbij komen, wat zal er van
hen geworden.
De dag breekt aan, vader spant
zijne overgebleven krachten in en
kleedt zich aan, weldra is hij gereed
-
te laden en zoo goed moegleijk
hem zoo weg te brengen.
Hiervan was hij dan ook spoedig
tevreden, wel wetende dat van
dan af zijn oprechte maar waarschijnlijk
niet lange lijdensweg
zou beginnen.
Stel u voor zooals vader was
een man van 89 jaar. gansch
krachteloos en uitgeput. kon hij
slechts met behulpzame hand
nog eenige schreden voort, en nu
lag hij reeds drie weken te bed.
waren echter zijne lichaamskrachten
verdwenen, zijn geestvermogen
was zooveel te beter, zelfs
bewonderenswaardig. Vroeger mochten
wij dit aanzien als eene bijzondere
gave op zulken leeftijd,
maar nu zou dit hem eene
inwendige foltering te meer
worden en zijn stap naar het graf
verhaasten.
De nacht van donderdag op vrijdag
was het tot middernacht, naar het
zeggen van Regien nog aanhoudend
bombarderen, zouden zij gespaard
blijven; ofwel zou eene dier granaten
een einde aan hun angst, hun leven
brengen, maar neen het grof geschut
houdt op, wat zou dit beteekenen ?
Is ons leger overwonnen, gaat de
vijand verschijnen ? Ze gaat buiten
om wat scherper te luisteren, en
daar hoort zij het moordend geratel
der mitrailleuzen, het geknetter der
geweren, dus de vijand moet wel
dichterbij komen, wat zal er van
hen geworden.
De dag breekt aan, vader spant
-
te laden en zoo goed moegleijk
hem zoo weg te brengen.
Hiervan was hij dan ook spoedig
tevreden, wel wetende dat van
dan af zijn oprechte maar waarschijnlijk
niet lange lijdensweg
zou beginnen.
Stel u voor zooals vader was
een man van 89 jaar. gansch
krachteloos en uitgeput. kon hij
slechts met behulpzame hand
nog eenige schreden voort, en nu
lag hij reeds drie weken te bed.
waren echter zijne lichaamskrachten
verdwenen, zijn geestvermogen
was zooveel te beter, zelfs
bewonderenswaardig. Vroeger mochten
wij dit aanzien als eene bijzondere
gave op zulken leeftijd,
maar nu zou dit hem eene
inwendige foltering te meer
Description
Save description- 51.5932716||4.5375943||||1
Oudenbosch
Location(s)
Story location Oudenbosch
- ID
- 13890 / 148326
- Contributor
- Peter Van Dessel
Login to edit the languages
Login to edit the fronts
Login to add keywords
- Remembrance
Login to leave a note