Brieven geschreven tussen 1913 en 1916, item 45

• May 14, 2017 17:58:49 Monika Buck

  'k Kwam eerst bij Bram en de priester apart, daar werd

  mij op mijn eigenwillig gedrag gewezen en beklaagde Bram

  zich dat ik hem zoozeer in ongelegenheid had gebracht.

  Waarom ik niet vertrouwen (!) had gesteld in zijn verklaring,

  dat ik kon trouwen zoodra ik weer op de stichting kwam

  (stel je voor, zoo'n draaier!) of het dan zoo'n haast had.

  En hoe ik er toch aan kwam, om te denken dat ik ontslagen

  zou worden, waar hij geen oogenblik aan had gedacht.

  Dan zou ik toch immers wel bericht hebben gekregen.

  Ik had terecht geschreven (zei hij) dat ik wilde weten op

  welke bepaling ik zou worden ontslagen, immers daar

  was heel geen reden voor.

       Nu, ik heb hem netjes van antwoord gediend (al

  zeg ik het zelf) de priester, die er als zwijgende getuige

  bij zat, kan dat getuigen. Alle argumenten kon ik

  hem uit de hand slaan, zoodat hij eindelijk vroeg, of

  ik niet een boterham met melk wilde, omdat ik wel

  honger en dorst zou hebben! Ik zei, dat is vriendelijk

  van u, maar komt wel terecht, ik moet eerst nog naar

  Nunspeet. Toen moest ik eerst met Dr. Meinema mee

  voor 't onderzoek (waar ik mee had moeten beginnen)

  Dat liep, zooals ik reeds schreef, uitstekend af, mijn min-

  der scherp gehoor was geen bezwaar, daar dat niet

  hinderlijk was. Toen op de fiets naar Nunspeet, terwijl

• May 14, 2017 17:12:11 Monika Buck

  'k Kwam eert bij Bram en de priester apart, daar werd

  mij op mijn eigenwillig gedrag gewezen en beklaagde Bram

  zich dat ik hem zoozeer in ongelegenheid had gebracht.

  Waarom ik niet vertrouwen (!) had gesteld in zijn verklaring,

  dat ik kon trouwen zoodra ik weer op de stichting kwam

  (stel je voor, zoo'n draaier!) of het dan zoo'n haast had.

  En hoe ik er toch aan kwam, om te denken dat ik ontslagen

  zou worden, waar hij geen oogenblik aan had gedacht.

  Dan zou ik toch immers wel bericht hebben gekregen.

  Ik had terecht geschreven (zei hij) dat ik wilde weten op

  welke bepaling ik zou worden ontslagen, immers daar

  was heel geen reden voor.

       Nu, ik heb hem netjes van antwoord gediend (al

  zeg ik het zelf) de priester, die er als zwijgende getuige

  bij zat, kan dat getuigen. Alle argumenten kon ik

  hem uit de hand slaan, zoodat hij eindelijk vroeg, of

  ik niet een boterham met melk wilde, omdat ik wel

  honger en dorst zou hebben! Ik zei, dat is vriendelijk

  van u, maar komt wel terecht, ik moet eerst nog naar

  Nunspeet. Toen moest ik eerst met Dr. Meinema mee

  voor 't onderzoek (waar ik mee had moeten beginnen)

  Dat liep, zooals ik reeds schreef, uitstekend af, mijn min-

  der scherp gehoor was geen bezwaar, daar dat niet

  hinderlijk was. Toen op de fiets naar Nunspeet, terwijl

  
  

  • Show revision
  • Compare to current version
  • Compare to previous version

Description