Φωτογραφία του Γεώργιου Παντελή Παρτού (Macedonian Mule Corps - MMC)

Ο Γεώργιος Παντελή Παρτός γεννήθηκε στο χωριό Άσσια, επαρχίας Αμμοχώστου απο τους Παντελή Παρτού και Χρυστάλλα Παρτού. Με την σύζυγο του Ουρανία Αντώνη Ττούμπουρου απέκτησαν 5 παιδιά: τους Αντρέα (απεβίωσε), Χρυστάλλα (απεβίωσε), Κούλλα (απεβίωσε,) Αρτέμη (απεβίωσε) και Παντελή Παρτού (εν ζωή). Ο Γεώργιος Παντελή Παρτός πήγε στην Ελλάδα το 1914. Το 1916 ενεγράφη στην Εθνική Άμυνα, που είχε ιδρύσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Υπηρέτησε ως επιλοχίας στον 3ο λόχο της μεραρχίας Σερρών, υπό τον Μέραρχον Ζυμβρακάκη. Στη συνέχεια πήρε μέρος και πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο Σώμα Ημιονηγών. Η Μικρασιατική εκστρατεία που ακολούθησε, τον βρήκε ξανά πολεμιστή στα αφιλόξενα βουνά, στις πεδιάδες και τις ερήμους της Μικράς Ασίας. Έζησε όλη την τραγωδία της υποχώρησης και το δράμα της Μικρασιατικής καταστροφής. Το 1923 γύρισε στην Κύπρο για να βρεθεί ξανά εθελοντής στρατιώτης στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπηρέτησε αρχικά στην Παλαιστίνη, μετά στην Αφρική και τέλος στο Μόντε Κασίνο της Ιταλίας. Διατηρούσε καφεστιατόριο στην Άσσια από τα εφηβικά του χρόνια μέχρι την Τουρκική Εισβολή και την 1η μέρα της Τουρκικής Εισβολής οι Τούρκοι σκότωσαν την γυναίκα του. Στη συνέχεια μετά την Τουρκική Εισβολή μετανάστευσε στην Αυστραλία, μετά ήρθε για λίγο χρονικό διάστημα στην Κύπρο και στη συνέχεια πήγε στο Λονδίνο και απεβίωσε εκεί. Τάφηκε στην Αγγλία. Πολύ παραστατικό είναι ένα δημοσίευμα της εφημερίδας των Αθηνών «Καθημερινή», το οποίο βρέθηκε σχεδόν κατεστραμμένο πίσω από μια φωτογραφία του Γεώργιου Παρτού που εμφανιζόταν με τη στρατιωτική του στολή, όταν υπηρετούσε στον Ελληνικό στρατό. Μέσα στο πλαίσιο είναι γραμμένο το εξής σημείωμα: "ΟΙ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ Οι Αθηναίοι είχον περιζώσει χθες μίαν ομάδα Κυπρίων στρατιωτών, οι οποίοι ήλθον δια να πολεμήσουν υπέρ της Μητρός Πατρίδος. Οι Κύπριοι Εθελοντές αρρενωποί, ηλιοκαμένοι, αποφασιστικοί, ήσαν αντικείμενο μεγάλου ενθουσιασμού εκ μέρους των αδελφών Ελλήνων. Όταν μάλιστα κάποιος από τους ηρωικούς αυτούς νέους, είπε ότι η Κύπρος, η θυγάτηρ της αγωνιζόμενης μητρός, έσπευσεν εις το πλευρόν της πριν καν ακούση την πρόσκλσίν της, εσχηματίσθη μικρά διαδήλωσις, η οποία κατήλθε την οδόν Σταδίου με ζητωκραυγάς και με θούρια. Και το θέαμα ήτο από τα συγκινητικότερα." (Οι μαρτυρίεα αναρτήθηκε από το βιβλίο: Νίκα, Γιάννης. Αναπολώντας τον αγώνα του 1955-59: προσωπικές μαρτυρίες, Λευκωσία: Κ. Επιφανίου, 2003, σελ. 21-22).