Wojenne losy mojego dziadka, Władysława Szymkowiaka, żołnierza armii pruskiej

Mój dziadek, tato mojej mamy, Aleksandry, Władysław Szymkowiak, urodził się 9 czerwca 1890 roku w Poznaniu. Najstarsze zdjęcie dziadka, jakie posiadam, pochodzi z 1908 roku. Mam też portret dziadka i nieznanego mi z nazwiska mężczyzny w dwóch kopiach, wykonany w studio fotograficznym w 1910 roku. Na kolejnym ze zdjęć dziadek (w białej koszulii z fajką) stoi obok nienznaego mi mężczyzny. Zdjęcie zostało wykonane w 1913 roku w Holandii, gdzie prawdopodobnie dziadek, z zawodu murarz, pojechał do pracy. Według rodzinnych opowieści, wyruszając na front I wojny światowej, dziadek zostawił w domu żonę i dziecko (do żony adresował też korespondencję z frontu). Zdjęcie-pocztówkę wysłał do pani Olejniczak w 1916 roku spod Kanału Ogińskiego (z Prus Wschodnich) -też zachowały mi się dwie kopie tego zdjęcia. Z okolic Kanału Ogińskiego w Prusach Wschodnich pochodzi również zdjęcie z innymi żołnierzami z 2 marca 1916 roku oraz zdjęcie na tle charakterystycznej dla tamtych terenów chaty z drewnianych bali, wysłane 2 maja 1917. Jak mówiono w rodzinie, dziadek do końca życia nie znosił zapachu gotowanych grzybów -przez to, że tak wiele czasu spędził w lesie i żywił się tylko nimi. W 1918 roku dziadek znajdował się na terenach dzisiejszej Estonii, skąd pochodzi zdjęcie z kolegami (przed bramą) datowane na 15 marca 1918 roku. Z Estonii do Poznania wysłał kartkę-swój portret z pozdrowieniami dla żony, 25 czerwca 1918 roku. Według rodzinnej opowieści, dziadek opuścił swoją pierwszą żonę po wojnie, gdy po powrocie dowiedział się, że nie dochowała mu wierności. Po wojnie ożenił się powtórnie z moją babcią, Marią. Dziadek brał udział w powstaniu wielkopolskim, ale wszelkie dokumenty z tego okresu babcia zniszczyła w czasie II wojny światowej, z obawy przed okupantem. Podczas I wojny światowej walczył na froncie wschodnim .