Ημερολόγιο από τα χαρακώματα
Transcription
Transcription history
-
52
των Βουλγάρων, εργαζομένων προς κατασκευήν
προχωμάτων. Ω! πόσον βαρύ
έργον αναλαμβάνει ο διπλοσκοπός, και
πόσας ευθ
ήύνας φέρει εις την ράχην του.Εκ παραμικρού λάθους του διπλοσκοπού,
δύναται να καταστραφή εν στράτευμα,
συνάμα δε και ολόκληρον το έθνος.
Διότι βεβαίως εάν εξετέλουν καλώς το
έργον των οι διπλοσκοποί κατά την
νύκτα της τραγωδίας του Σόροβιτς,
δεν θα εθρυνούμεν τοσούτους ήρωας,
και δεν θα εχάναμε μίαν Ελληνικωτάτην
πόλιν "το Μοναστήριον". Πριν σκορπίση
ο ήλιος τας ακτίνας του, διετάχθημεν
όπως καταλάβη έκαστος το πρόχωμά του,
έχον εστραμένον το βλέμα του προς τον
-
52
των Βουλγάρων, εργαζομένων προς κατασκευήν
προχωμάτων. Ω! πόσον βαρύ
έργον αναλαμβάνει ο διπλοσκοπός, και
πόσας ευθ
ήύνας φέρει εις την ράχην του.Εκ παραμικρού λάθους του διπλοσκοπού,
δύναται να καταστραφή εν στράτευμα,
συνάμα δε και ολόκληρον το έθνος.
Διότι βεβαίως εάν εξετέλουν καλώς το
έργον των οι διπλοσκοποί κατά την
νύκτα της τραγωδίας του Σόροβιτς,
δεν θα εθρυνούμεν τοσούτους ήρωας,
και δεν θα εχάναμε μίαν Ελληνικωτάτην
πόλιν " το Μοναστήριον ". Πριν σκορπίση
ο ήλιος τας ακτίνας του, διετάχθημεν
όπως καταλάβη έκαστος το πρόχωμά του,
έχον εστραμένον το βλέμα του προς τον
-
52
των Βουλγάρων, εργαζομένων προς κατασκευήν
προχωμάτων. Ω! πόσον βαρύ
έργον αναλαμβάνει ο διπλοσκοπός, και
πόσας ευθ
ήύνας φέρει εις την ράχην του.Εκ παραμικρού λάθους του διπλοσκοπού,
δύναται να καταστραφή εν στράτευμα,
συνάμα δε και ολόκληρον το έθνος.
Διότι βεβαίως εάν εξετέλουν καλώς το
έργον των οι διπλοσκοποί κατά την
νύκτα της τραγωδίας του Σορόβιτς,
δεν θα εθρυνούμεν τοσούτους ήρωας,
και δεν θα εχάναμε μίαν Ελληνικωτάτην
πόλιν " το Μοναστήριον ". Πριν σκορπίση
ο ήλιος τας ακτίνας του, διετάχθημεν
όπως καταλάβη έκαστος το πρόχωμά του,
έχον εστραμένον το βλέμα του προς τον
-
52
των Βουλγάρων, εργαζομένων προς κατασκευήν
προχωμάτων. Ω! πόσον βαρύ
έργον αναλαμβάνει ο διπλοσκοπός, και
πόσας ευθύνας φέρει εις την ράχην του.
Εκ παραμικρού λάθους του διπλοσκοπού,
δύναται να καταστραφή εν στράτευμα,
συνάμα δε και ολόκληρον το έθνος.
Διότι βεβαίως εάν εξετέλουν καλώς το
έργο των οι διπλοσκοποί κατά την
νύκτα της τραγωδίας του Σορόβιτς,
δεν θα εθρυνούμεν τοσούτους ήρωας,
και δεν θα εχάναμε μίαν Ελληνικωτάτην
πόλιν " το Μοναστήριον ". Πριν σκορπίση
ο ήλιος τας ακτίνας του, διετάχθημεν
όπως καταλάβη έκαστος το πρόχωμά του,
έχον εστραμένον το βλέμα του προς τον
Description
Save descriptionLocation(s)
- ID
- 17704 / 252338
- Contributor
- Βασιλικής Παπαϊωάννου & Ευάγγελου Μανώλακα
Login to edit the languages
- Ελληνικά
Login to edit the fronts
- Balkans
Login to add keywords
- Recruitment and Conscription
- Remembrance
- Trench Life
vlahofonoi.blogspot.grΗ μάχη του Σόροβιτς
Notes and questions
Login to leave a note
Απόσπασμα από το ημερολόγιο του Ιωάννη Πηγασίου, εθελοντή ιατρού των Βαλκανικών πολέμων. Στο παρόν απόσπασμα περιγράφει την περιοχή του Σόροβιτς (Αμύνταιου) και το Εξήσου (Ξινό Νερό) λίγες ώρες πριν την υποχώρηση και φυγή του ελληνικού στρατού
[24 Οκτωβρίου 1912] :
” Το Σόροβιτς είναι τη αλήθεια μία ωραιότατη μικρά πόλις. Το Σόροβιτς είναι σταθμός του σιδηροδρόμου, όστις έρχεται από το Μοναστήριον προς την Θεσσαλονίκην. Ως εκ τούτου είναι κέντρον εμπορίου. Εκ του Σόροβιτς παραλαμβάνουσι τα εμπορεύματα των τα Καϊλάρια, η Κοζάνη, τα Σέρβια, η Ελασσών. Ως εμπορική λοιπόν πόλις, έχει πλουσιώτατα εμπορικά καταστήματα. Ως είπομεν παράγει οίνους, τους οποίους σκορπίζει εις τα διάφορα μέρη της Μακεδονίας. Έχει ωραίας και κομψάς οικίας. Είναι νεόκτιστος πόλις, διότι κατά το 1903 είχε καταστροφή υπό των Τούρκων. Οι κάτοικοι του Σόροβιτς είναι Έλληνες και Βούλγαροι, ελάχιστοι δε Τούρκοι. Οι Βούλγαροι υπερέχουσιν, ομιλούσιν όμως αρκετοί και την Ελληνική καθαρώτατα. Μου εκίνησε την περιέργειαν, διότι η όψις των μάλλον είναι ελληνική.
Επί τέλους κατώρθωσα να μάθω, ότι είναι απ’ εκείνους, οι οποίοι ηναγκάσθησαν να εκβουλγαρισθώσιν και ως εκ τούτου ομιλούσι την Ελληνικήν και έχουσιν όψιν ελληνικήν. Τότε ηδυνήθην να εξηγήσω και τον ακράτητον ενθουσιασμόν των διότι ηλευθερώθησαν.
Όταν έτρεξεν ένας Βούλγαρος, έξαλλος από τον ενθουσιασμόν του και με ενηγκαλίσθη και με εφίλησεν, και μου εφώναξε με συγκίνησιν «βρε παιδίν μου Γιάννη ο Θεός μας ελυπήθη πλέον και μας έσωσεν» έμεινα σας βεβαιώ εμβρόντητος. Εκατάλαβα ότι η συγκίνησίς του ήτο πραγματική και ότι εξήρχετο από το βάθος της καρδίας του. Αδύνατον όμως από βουλγαρικών καρδίαν να εξέλθη ένας τοιούτος ενθουσιασμός. Και όμως κάτω από τα βουλγαρικά ενδύματα και τα δέρματα με τα οποία ήτο τυλιγμένος, εκρύπτετο Έλλην. Και ούτως είχον τα πράγματα. Διότι παρέκει συνήντησα τον Βούλγαρον παπάν, συνάντησα άλλους. Ουδεμίαν λέξιν ελληνικήν εγνώριζον. Η μετωπική των χώρα ουδεμίαν ομοιότητα με την ελληνική είχεν. […]
Προς βορράν δε του Σόροβιτς εις απόστασιν μιας και ημισείας ώρας ευρίσκεται το Εξήσου. Το Εξήσου φαίνεται, μεγαλύτερον του Σόροβιτς. Ωνομάσθη Εξήσου διότι φέρει ξεινόν νερόν τουρκιστί εξησού. Και πράγματι είναι ξεινόν το νερόν, ως λεμονάδα. Και εδώ υπάρχουσιν αρκετοί Βούλγαροι, οι οποίοι διατηρόσιν ένα θαυμάσιον σχολείον. Δια του Εξήσου διέρχεται ο σιδηρόδρομος Μοναστηρίου.
Εις το Εξήσου κατοικούσι και πλείστοι Έλληνες, οι οποίοι κατά τον Μακεδονικόν αγώνα υπέφεραν πάρα πολύ από τους Κομιτατζήδες Βουλγάρους. Διπλή λοιπόν η χαρά αυτών . Πέραν του Εξήσου υψούνται τα βουνά αυτού, πέραν των οποίων αρχίζει η πεδιάς της Μπανίτσης, δια της οποίας διέρχεται ο προς την Φλώριναν δρόμος.”