Το γράμμα των γονέων του ημιονηγού Γιώργιου Χατζηφιλίππου προς τον κυβερνήτη της Κύπρου στις 19 Ιανουαρίου 1918 (Macedonian Mule Corps - MMC 5624)

Ο Γιώργος Χατζηφιλίππου, γεννήθηκε στον Καλοπαναγιώτη και κατετάγη σαν ημιονηγός στο Μακεδονικό Σώμα Ημιονηγών υπ' αριθμόν 5624 (Macedonian Mule Corps - MMC 5624) μαζί με μερικούς άλλους φίλους του από το ίδιο χωριό στις 20 Νοεμβρίου 1916 για περίοδο ενός χρόνου. Στις 2 Ιανουαρίου 1918 ο πατέρας του Γιώργου Χατζηφιλίππου πληροφορήθηκε από την Αστυνομία ότι ο γιός του πέθανε από τραύματα πυροβόλου όπλου γύρω στις 5 Δεκεμβρίου 1917. Οι γονείς του Γιώργου, Χατζηφίλιππος Χαραλάμπους και Αθανασία, το γένος Γεωργίου, έκαναν αίτηση στον Κυβερνήτη της Κύπρου στις 19 Ιανουαρίου 1918 και παραπονέθηκαν για τον απάνθρωπο φόνο του γιου τους που πυροβολήθηκε από Βρεττανούς στρατιώτες 15 μέρες ύστερα από τη λήξη του συμβολαίου υπηρεσίας του, γιατί αρνήθηκε να συνεχίσει την προσφορά υπηρεσίας. Με την αίτηση τους οι Χατζηφίλιππος και Αθανασία ζητούσαν να δοθεί αποζημίωση στους γονιούς του και να επιστραφεί σε αυτούς το ποσό των 31,50 λιρών που ο γιος είχε παραδώσει στο διοικητή του στρατοπέδου συγκεντρώσεως κατά την περίοδο της σύλληψης του. Στην αίτηση του ο Χατζηφίλιππος περιέγραφε επίσης πως οι Βρεττανοί στρατιώτες συμπεριφέρθηκαν στο γιο του και άλλους Κυπρίους μόλις έληξε το συμβόλαιο υπηρεσίας τους. Οι πληροφορίες που πήρε από άλλους Κυπρίους ημιονηγούς έλεγαν ότι ο Γιώργος αρνήθηκε να εργαστεί για περισσότερο χρόνο και ζήτησε από το διοικητή του την άμεση επιστροφή του στην Κύπρο. Ο Βρεττανός διοικητής, ύστερα από αυτό, διέταξε τη φυλάκιση του Γιώργου και άλλων Κυπρίων. Εξάλλου ο διερμηνέας Πέτρος κατέσχε όλα τα χρήματα του. Φαίνεται ότι ύστερα από 15 μέρες όταν ο Γιώργος αρνήθηκε να εργαστεί, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε με τη δικαιολογία ανυπακοής σε διαταγές των ανωτέρων αξιωματικών του. Ύστερα από έρευνες ο Κυβερνήτης διαπίστωσε ότι ο Γιώργος κατά την περίοδο της σύλληψης του παρέδωσε ποσό 773 δραχμών. Τα χρήματα αυτά επιστράφηκαν στους γονιούς του. Πέραν αυτού, όμως, καμιά εξήγηση και καμιά αποζημίωση δεν δόθηκε για το θάνατο αυτού του ημιονηγού, εφόσον επρόκειτο για ζήτημα που αφορούσε στρατιωτικές Αρχές. (Βιβλιογραφία: Χρίστος Ηλιοφώτου. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και η προσφορά της Κύπρου)