Broers Alix samen in de oorlog

Het gaat over 2 broers Ludovicus en Franciscus Alix ( de getuigen hun grootvaders.) De broers werden samen wees en kwamen van Wijnegem. Hernicus Franciscus Alix Geboren in Wijnegem, Antwerpen, 23 januari 1890. Overleden in 6 maart 1983. Ludovicus Carolus Alix is geboren in Wijnegem 12 maart 1896 en gestorven in Berchem, Antwerpen, 9 mei 1988. De roepnaam van ludovicus was Charel. Hij werd wees op 9- jarige leeftijd en is opgevoed door verdere familie. Ludovicus heeft één jaar bezetting meegemaakt en is dan naar Nederland gevlucht en van daaruit dan naar Engeland. Daar heeft hij zich ingeschreven in het Belgisch leger. Daarna is hij naar Frankrijk gestuurd voor een opleiding. Het uniform dat hij daarvoor moest dragen, was het uniform van een reeds gestorven soldaat. Hij zat in het 25ste linie regiment. Op een zeker moment zijn de broers samen gekomen in de eenheid mitrailleurs. Ze waren geleiders van een hondenspan, de honden waren van een zeldzaam ras van Belgische bodem. Daar stond een mitrailleur op of kassen met kogelbanden. Ze moesten de mirailleurs van patronen voorzien. De jongste broer lieten ze lopen voor eten en water en ze gebruikten hem als koerier. De loopgraven naar achter waren kapot, dus hij moest een keer in niemandsland lopen voor 20m, hij hoorde de granaten voorbij fluiten en toen kwam hij veilig aan in een andere loopgraaf. De broers zaten gestationeerd bij drie loopgrachten. Zij hebben één week in de voorste linie gezeten en dan een tijdje in rust in de 3de linie. Hierna naar de 2de lijn dan terug naar de 1ste enzovoort. Ludovicus was een analfabeet, hij spelde heel zijn leven de woorden die in de gazet stonden. Aan het front verveelden de mannen zich ook veel. Om de verveling tegen te gaan hebben ze op een keer tijdens de winter een sneeuwballen gevecht gedaan. Op dat moment passeerde de koning, er was bijna tegen hem gegooid, maar op dat moment riepen de commandanten Le Roi en kon die daarvoor uitwijken. De soldaten moesten dan in de houding/ pas gaan staan. Er braken ook geregeld ruzies uit aan front. De ludovicus is eens tussengekomen in een ruzie tussen soldaten onderling en heeft die gekalmeerd. Achteraf kwam de sergeant informeren naar wat er gebeurd was en Ludo werd gefeliciteerd. Soms kropen er groepjes soldaten naar de Duitse linies en begonnen daar te vechten. Zo gebeurde het eens dat de soldaten een rookbom gooiden in de kazematten en sneed de slager met zijn vlijmscherp mes hen de keel over. Aan het Belgisch front was er de Vlaamse beweging. De vader van de broers is dan van de 3de naar de 1ste lijn gemoeten, omdat er daar een bende Flamiganten zaten en die waren niet meer te betrouwen. Zij pikten het niet meer om door de Fransen zo behandeld te worden. De mannen waren oorlogsmoe. De vader was hier net content mee dat ze naar de eerste linie moesten gaan. Na de oorlog is er een vereniging de Vuurkruising opgericht voor oudstrijders, die gingen mee in de optocht op 11/11. Daar was er een meningsverschil tussen de infanterie(de eerste linie) en de artillerie omdat zij niet echt gevochten hebben. Eén van de broers heeft ook meegedaan aan het eindoffensief aan de Ijzer. Bij familiefeesten werd er over verteld als er wat gedronken was. Na de oorlog is één van de twee broers een andere wees tegengekomen en samen hebben ze een gezin gesticht. Ze waren op 7 weken getrouwd. Na de Oorlog is hij Wattman geworden. Hij heeft 7 frontstrepen gekregen en 11 decoraties. De mannen met frontstrepen kregen altijd een zakgeldje voor. Hij gaf zijn wedde af aan de vrouw, maar het zakcentje van frontstrepen dronk en rookte hij op. Toen hij Wattman was, kreeg hij de bijnaam 'Jef Bel", omdat hij toeterde op elke hoek.